تقدیم به مادران عزادار

4 نظر

1. 

   Anonymous
   ۳ آذر ۱۳۸۸ ساعت ۹:۰۵

   نظر آزمایشی

   
2. 

   Anonymous
   ۱۲ بهمن ۱۳۸۸ ساعت ۱۲:۵۴

   ما درا ن صلح :
   * * * * * * *
   آ فتا ب از چشما ن تو بر می خیزد
   شبا نه این همه اند وه شرما گینه آ ب میشود
   وانتظا رتو زند گی رافوج فوج پروازمیدهد
   در آسما ن خا ورستا نها ی خاک
   با ری چنین :
   با ری چنین : وطن ازدستا ن تو سبز است
   مادر صلح :
   
   گذر غریبیست مادر !
   بیا بیا همراه درتب وتا ب حا د ثه
   آ نگا ه حرا س یک د نیا سکو ت !
   دخمه ها ی انفرا د ی و تا بو ت
   ترد ید ما ند ن و شکست
   تا ب می دهد
   مرحم زخمها ی بی مرحمی .
   
   آ غوشت بستر نوازش است
   چو نا ن تو ت آوای لالائی تو درپرواز
   خیا ل گا ها ها ن شکنجه
   تنها ئی محض
   مجا ل پا ی دار
   سربدار
   هستی وهمسفر ی
   راه مرگ
   لاخ خا ک
   خا ورا ن :
   چه شکو هیست درتو ما در صلح
   که خشم آواها ی
   همه نا روا ئی
   به ترنمی تو ش می دهی
   از سر گذ را ن .
   با ری چنین وطن ازدستا ن تو
   سبز است
   ما در صلح
   از دستا ن توسبز است
   ما در صلح .
   
   < گیل آ وا ئی >
   
   بهزاد .

   
3. 

   Anonymous
   ۱۲ بهمن ۱۳۸۸ ساعت ۱۴:۱۹

   ما درا ن صلح :
   * * * * * * *
   آ فتا ب از چشما ن تو بر می خیزد
   شبا نه این همه اند وه شرما گینه آ ب میشود
   وانتظا رتو زند گی رافوج فوج پروازمیدهد
   در آسما ن خا ورستا نها ی خاک
   با ری چنین :
   با ری چنین : وطن ازدستا ن تو سبز است
   مادر صلح :
   
   گذر غریبیست مادر !
   بیا بیا همراه درتب وتا ب حا د ثه
   آ نگا ه حرا س یک د نیا سکو ت !
   دخمه ها ی انفرا د ی و تا بو ت
   ترد ید ما ند ن و شکست
   تا ب می دهد
   مرحم زخمها ی بی مرحمی .
   
   آ غوشت بستر نوازش است
   چو نا ن تو ت آوای لالائی تو درپرواز
   خیا ل گا ها ها ن شکنجه
   تنها ئی محض
   مجا ل پا ی دار
   سربدار
   هستی وهمسفر ی
   راه مرگ
   لاخ خا ک
   خا ورا ن :
   چه شکو هیست درتو ما در صلح
   که خشم آواها ی
   همه نا روا ئی
   به ترنمی تو ش می دهی
   از سر گذ را ن .
   با ری چنین وطن ازدستا ن تو
   سبز است
   ما در صلح
   از دستا ن توسبز است
   ما در صلح .
   
   < گیل آ وا ئی >
   
   بهزاد .

   
4. 

   Anonymous
   ۲۹ اسفند ۱۳۸۸ ساعت ۱:۱۲

   نو روزی بی تو !
   * * *
   هوا ی خا نه سنگین است وافسرده ا ست !
   
   گلی بی آ ب درگلد ا ن روی میز پژمرده ا ست
   
   
   صدا ی بوسه یا موج طنین خند ه ای مرده ا ست
   
   غبا رآینه پوشیده راه جلو ها ی پا ک را برخویش
   
   چراغ سقف لرزا ن ا ست از تشویش
   
   ورق ها ی کتا بی نیمه بازاست
   
   منتظر د ست آ شنا ئی را
   
   نشسته گربه شیطا ن نا آرام وبازیگوش
   
   کنار پنجره بیحوصله ، اند و هگین خا موش
   
   سراپا پرده و دیواروایوا ن گوش
   
   که شا ید بشنوند ازخا نه گلبا نگ صدا ئی را
   
   ویا برسنگفرش کوچه ریزد پرتو فا نوس
   
   به همراه نفسها ی شتا ب آ لود دلبند ی
   
   که جا ن را می شکو فا ند زرستا خیز لبخند ی
   
   نفس را میفشا رد لحظه های حسرت وافسوس
   
   که با آ ن یا د ، آرام وقراری دلنشین با شد
   
   نوازشها ی دستی نا زنین باشد
   
   چه آزاریست درزند ان !
   چه آزاریست درزند ا ن ، درشب نوروز !
   
   < محمد زهری >
   بهزاد . نوروز : 1389