هشتادمین «سه‌شنبه‌ی نه به اعدام» : تداوم مبارزه برای زندگی و عدالت از مشروطه تا قزلحصار

چرخه بی‌وقفه اعدام و شکنجه ادامه دارد

کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» در حالی به هفته‌ی هشتادم خود رسیده که تنها در یک هفته گذشته، دست‌کم ۳۰ زندانی ـ از جمله دو زن ـ در زندان‌های ایران اعدام شده‌اند. چهار نفر از آنان، از بازداشت‌شدگان بلوچ جنبش «زن، زندگی، آزادی» بودند.

یکی از این اعدام‌ها به‌طور علنی در ملأ عام انجام شد؛ در سال ۲۰۲۵ تاکنون، احکام اعدام دست‌کم در پنج مورد به‌صورت عمومی اجرا شده‌اند: نمایش‌هایی هولناک، غیرانسانی و خشن برای پنهان‌سازی ترس و اضطراب یک حکومت که پایه‌های اقتدارش سست شده است.

در هفته‌ای که گذشت، سه زندانی در زندان ارومیه با قطع انگشتان مواجه شدند؛ مجازاتی قرون‌وسطایی که عفو بین‌الملل آن را بخشی از «چرخ‌دنده‌های ماشین شکنجه» خواند و گزارشگر ویژه سازمان ملل، مای ساتو، آن را «غیرانسانی و تحقیرآمیز» توصیف کرد.

همچنین گزارش‌ها از اعدام پنج شهروند افغانستانی در ماه گذشته حکایت دارند؛ نشانگر آنکه خشونت سازمان‌یافته، نه‌فقط علیه معترضان، به ویژه علیه اقلیت‌های ملی، بلکه علیه مهاجران نیز در حال گسترش است.

این خشونت‌ها تنها به اعدام و قطع عضو محدود نمی‌شود. هم‌اکنون از سرنوشت شماری از اعضای کارزار که در واحد ۴ زندان قزلحصار زندانی‌اند، خبری در دست نیست. در ۴ مرداد، آنان هدف یورش مأموران امنیتی قرار گرفتند و بسیاری به سلول‌های انفرادی بند امن واحد ۳ منتقل شدند.

برخی به بند بازگردانده شده‌اند، اما از سرنوشت پنج تن از آنان ـ لقمان امین‌پور، حمزه سواری، رضا سلمان‌زاده، سپهر امام‌جمعه و مصطفی رمضانی ـ هیچ اطلاعی در دست نیست. زرتشت احمدی راغب نیز بار دیگر به بند امن برده شده و سعید ماسوری، از چهره‌های شناخته‌شده کارزار، در سلول انفرادی بند ویژه‌ی واحد یک زندان قزلحصار در شرایط سخت و بلاتکلیف به‌سر می‌برد.

در همین زمینه، مهدی محمودیان، فعال مدنی زندانی، در واکنش به صدور حکم اعدام بابک شهبازی در ۱۲ مرداد نوشت:

گرامی‌داشت مشروطه، مقاومت علیه مرگ

اعضای کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» در آستانه‌ی ۱۱۹مین سالگرد انقلاب مشروطه، بار دیگر پیوستگی تاریخی مقاومت امروز با مبارزه دیرینه مردم ایران برای عدالت و آزادی را یادآور شده‌اند.

به باور آنان، هدف حکومت از تشدید خشونت، تزریق رعب و خاموش‌سازی جامعه است. اما جامعه‌ی ایران – از مشروطه تا امروز ـ با وجود سرکوب، شکنجه و اعدام، بر کرامت انسانی و حق تعیین سرنوشت پای فشرده و هنوز سر خم نکرده‌است.

امروز، سه‌شنبه ۱۴ مرداد، یاران کارزار در بندهای امن و ویژه‌ی زندان قزلحصار، همراه با زندانیان ۴۸ زندان سراسر کشور، دست به اعتصاب غذا زده‌اند. این همبستگی سراسری، جلوه‌ای از اراده‌ی مشترک برای مقاومت در برابر خشونت سازمان‌یافته‌ی حاکمیت است.

کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» با قدردانی از تمامی صداهایی که رنج زندانیان را بازتاب داده‌اند، از وجدان‌های بیدار در ایران و جهان خواسته‌ تا صدای «نه به اعدام» را رساتر، همگانی‌تر و مؤثرتر کنند و در گسترش این حرکت جمعی بکوشند