سرکوب و کشتار زحمتکشان بلوچ را محکوم می‌کنیم!

 اخبار روز

دوشنبه, ۱۱ اسفند ۱۳۹۹ 

کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل‌های کارگری: از روز دوشنبه ۴ اسفندماه شاهد اخبار، گزارش‌ها و ویدیوهایی، حاکی از سرکوب مردم زحمتکش و “سوخت بر ِ” بلوچ ، توسط نیروهای سپاه بوده‌ایم. مطابق این گزارشات عده ای در هنگام بازگشت و هنگام ورود و تعدادی نیز در اعتراضات بعدی مورد اصابت گلوله قرار گرفته و جان شان را از دست دادند.

معلوم نیست مردم‌ محرومی که از تنها امکان موجود برای تامین معاش خود و خانواده استفاده کرده و با قبول زحمات و خطرات بسیار اقدام به سوخت‌بری ( سوخت کشی) می نمایند، مرتکب چه جرمی شده‌اند که اینچنین بی رحمانه مورد تهاجم و سرکوب قرار می‌گیرند.
مردم‌ محروم این منطقه نه قاچاقچی هستند و نه خلاف کار. بنا به آمارهای ارائه شده ، نرخ بیکاری در این منطقه بیش از ۵۰ درصد می‌باشد . دولت دراین منطقه محروم نه تنها ایجاد کار و اشتغال نکرده بلکه تنها امکان معاش را هم که صید‌ ماهی از دریا بوده از این مردم‌ گرفته وامتیاز بهره‌برداری از بندر چابهار و گوادر را نیز به سرمایه‌داران خارجی واگذار نموده است.

در این منطقه نه صنعت و کارخانه‌ای راه اندازی شده و نه از کشاورزی حمایتی صورت گرفته است.
تا آن جا که بیش از هفتاد درصد مردم بلوچستان زیر خط فقر زندگی می کنند و سهم شان از تولید ناخالص ملی کمتر از یک درصد می باشد. یک پنجم جمعیت استان حاشیه نشین و از هرگونه امکانات شهری محروم هستند. دو سوم جمعیت این استان حتی از آب شرب محرومند. غالب ساکنین شمال استان به دلیل خشکسالی و بیکاری به استان های دیگر مهاجرت کرده اند.
در چنین شرایطی راهی جز سوخت بری ( آن هم به صورت جزئی ) برای ساکنین منطقه باقی نمانده است. اما دولت سرمایه همین را هم برنتابیده و این مردم را از این کار بازداشته است. دولت و نیروهای سرکوب ابتدا امتیاز حمل این مقدار سوخت را در اختیار خودی ها و افراد وابسته به خود قرار داد و سپس به جان سوخت بران افتاد و آنان را به شدت مورد سرکوب قرار داد.
واقعیت این است که مشاغلی نظیر کولبری و سوخت‌بری قاچاق محسوب نمی شود و کولبران و سوخت بران قاچاقچی نیستند.

دولت موظف است برای همه نیروهای آماده به کار، شغل مناسب فراهم کند و یا به آن‌ها بیمه بیکاری پرداخت نماید. خواسته مردم زحمتکش همه جای کشور از فارس و آذری گرفته تا کرد و لر و عرب و بلوچ چیزی جز ایجاد کار برای گذران زندگی، به شکلی مطلوب تر و انسانی تر نیست. کارگران و مردم به جان آمده و زحمتکش فارغ از زبان، ملیت، نژاد و مذهب، خواست های مشخص و مشابهی دارند که باید متحقق شود. دولت مدافع سرمایه حق ندارد که نسبت به ابتدائی ترین خواست و مطالبات مردم منطقه که همانا تلاش برای گذران زندگی و بهبود نسبی آن است، بی تفاوت بماند و بدتر و سخیف تر این که همین مردم را به خاطر تهیه لقمه نانی برای خود و خانواده به خاک و خون بکشد. معلوم است که مردم فقیر و محروم بلوچ آن را نمی پذیرند و به آن تمکین نمی کنند.
خوشبختانه این مردم امروزه بیش از هر زمان دیگر دریافته اند که تنها راه رسیدن به مطالباتشان همانا اتحاد و همبستگی بیش تر در بین خود و ادامه اعتراض و مبارزه برای تحقق خواست ها و مطالبات شان در عرصه ها و زمینه های مختلف است.
برقرار باد اتحاد و همبستگی هرچه بیش تر میان بخش های مختلف مردم.

 

Tags:

مادران پارک لاله ایران

خواهان لغو مجازات اعدام و کشتار انسانها به هر شکلی هستیم. خواهان آزادی فوری و بی قید و شرط تمامی زندانیان سیاسی و عقیدتی هستیم. خواهان محاکمه عادلانه و علنی آمران و عاملان تمامی جنایت های صورت گرفته توسط حکومت جمهوری اسلامی از ابتدای تشکیل آن هستیم.

0 نظر

دیدگاه تان را وارد کنید