اخبار روز
روز هفتم شهريور، تعدادی از خانواده های قربانيان کشتار جمعی سال
67 عليرغم بيماری کرونا و تهديدات نيروهای انتظامی در خاوران گرد آمدند و خاک جان
باختگان را گلباران کردند. در تابستان سال 1367 و همزمان با پذيرش قطعنامه ی پايان
جنگ از سوی خمينی، به فرمان او هزاران تن از زندانيان سياسی در زندان های ايران
اعدام شدند. بخشی از جان باختگان در خاوران به خاک سپرده شدند
امروز ۷ شهریور ۱۳۹۹، مراسم سالگرد قتل
عام زندانیان سیاسی در تابستان ۱۳۶۷ در خاوران برگزار شد.
خانم منصوره بهکیش در
صفحه ی فیس بوک خود در گزارشی از این مراسم نوشته است: با این که برخی از خانواده
ها در این شرایط کرونایی درگیر بیماری یا احتیاط های لازم برای پیشگیری هستند،
تعدادی از خانواده های فعال به خاوران رفتند… حدود ۱۰ صبح هم نیروی
انتظامی به خاوران رفته و داخل قطعه شده و جلوی در ایستاده بود و از خانواده ها می
خواست که خاوران را ترک کنند، بنا به گفته ها؛ به نظر می رسید که ماموران قصد
برخورد شدید با خانواده ها را نداشته و با «بفرما» خانواده ها را از خاوران بیرون
می کردند.
به گفته ی تنی چند
از خانواده ها: «امروز خاوران در ۳۲ امین سالگرد شهریور ۶۷، حال و هوای خاص و عجیبی داشت، احساس می کردی که همه ی عزیزان مان
روبروی ما ایستاده اند و می گویند؛ کلبه احزان شود روزی گلستان غم مخور، همین طور
مادران چون شیرآهن کوهی ایستاده اند و می گویند ما زندگانیم در انتظار صبح سپید و
روزهای سرشار از امید.
در ادامه ی این
گزارش آمده است: امروز خاوران خیلی خوب بود و دشت خاوران و عاشقان، گل و شعر و
سرود و طنین آواز خوش روزهای بهتر را نوید می داد»، یک نفر از شرکت کنندگان در این
مراسم می گفت: «جای آن ها که نبودند، خیلی خالی بود و امیدوارم سال دیگر همگی در
خاوران حضور داشته باشیم.»، دیگری گفت: « امروز خاوران خیلی خوب بود، بعد از مدتها
دور هم جمع شدیم و به یاد عزیزان مان سرود خواندیم. خاوران حال و هوای خاصی داشت و
همه خوشحال بودیم که توانستیم مراسمی برای آن جان های شیفته برگزار کنیم»، عزیزی
دیگر گفت: «امروز خاوران گل باران بود، همه جا به یاد عزیزان مان گل گذاشتیم. خیلی
از خانواده ها آمده بودند، ولی متاسفانه عکس عزیزان شان را همراه نداشتند، یادشان
گرامی باد. ما سیل بی شماریم، بگذار زمان بگذرد، بگذار زمین با عظمت سنگین اش، چون
پروانه ای به گرد آفتاب بگردد، و روز از دامان این شب بلند به در آید. شب را
پایانی هست، بگذار بادهای بی شمار، بر علف زارها بوزند، بگذار خوشه های سبز گندم
در باد، در سنبله های زرد و طلایی به بار بنشینند، بگذار دشتها در سوگ باران،
سینه چاک چاک کنند، بگذار، درد را بر دل هامان پرورش خواهیم داد، سرودهامان را با
سوز خواهیم خواند، اما، هرگز، هرگز، هرگز، خاموش نخواهیم شد.».
در ادامه ی این
گزارش به نقل از یکی دیگر از شرکت کنندگان در مراسم امروز آمده است: «امروز
خانوادهها خیلی خوب آمده بودند و خیلی هم زیاد ایستادیم، کلی هم شعر خوانده شد.
ما هم یک مقدار علف های طرف خودمان را کندیم، بعد ماشین نیروی انتظامی که رد شد
قبل از اینکه به خاوران وارد شود، تعدادی پراکنده شدیم، بخصوص آنهایی که جوان
همراه شان داشتند. عدهای رفتیم سمت شصتی ها آن جا نشستیم که فکر نکنند ما ترسیده
ایم. نیروی انتظامی که وارد شد، سؤال کرد نمیخواهید بروید؟ گفتم یکخورده بنشینیم
و خستگی در کنیم. سؤال کرد اینها کی هستند و جرم شان چه بوده؟ گفتم خانواده های
ما، عزیزان ما. برو تو اینترنت جستجو کن و ببین اینها که بودند. گفت شما بگو،
گفتم چند سالته؟ گفت سی سالم هست. اینها قبل از به دنیا آمدن من بودند. گفت اولین
بار است که دارم به خاوران میآیم و اینجا را تا به حال ندیده بودم. مامور نیروی
انتظامی محلی هستم و اطلاعات زنگ زد و گفت که بروید سر ماموریت.»
در تابستان سال ۱۳۶۷ و همزمان با
فروپاشیدن جبهه ها و پذیرش قطعنامه ی پایان جنگ از سوی خمینی که آن را به «نوشیدن
جام زهر» تعبیر کرد. به فرمان او هزاران تن از زندانیان سیاسی در زندان های ایران
اعدام شدند. بسیاری از رازهای این جنایت هنوز مکتوم مانده است. تعداد دقیق کسانی
که در این کشتار جمعی اعدام شدند هنوز به درستی معلوم نیست.
خانواده های
قربانیان این جنایت بزرگ، هر ساله در آغاز شهریور ماه، با حضور در خاوران یاد
عزیزان خود را گرامی می دارند. رسیدگی به این جنایت در یک دادگاه صالح و محاکمه ی
عادلانه ی سران جمهوری اسلامی که دست به این جنایت زده اند، خواسته ی خانواده های
قربانیان کشتارهای سال ۶۷ است.
0 نظر