يکشنبه ٣ شهريور ۱٣۹٨ - ۲۵ اوت ۲۰۱۹
در یک طرف، بازنشستگان و پیشکسوتانی هستند که سرمایه زندگیشان را، به تاراج رفته میدانند و برخورداری از زندگی آرام، برایشان رویایی دست نیافتنی شده است که برای بدست آوردنش با روانی مکدر و جسمی خسته اما اراده ای قوی، تغییر شرایط موجود را خواهانند و فریاد می کنند. به امید یافتن گوشی شنوا و دلی همراه . البته خود به خوبی می دانند که در نزد پیله وران حرف، چنین کالاهایی سخت کمیاب اند و چه بسا نایاب. و در طرف دیگر، به اصطلاح «مدیرانی» را می بینیم ناکارآمد و فاقد شجاعت و قوه ابتکارکه با وعدههایی بیعمل و قانون هایی ضد ونقیض، تنها مشکلات را از مسئولی به مسئول دیگر، از دولتی به دولت دیگر و از مجلسی به مجلس دیگر انتقال می دهند.دور و تسلسل باطلی که پایانی ندارد و حاصل آن فقر بیشتر قشر عظیمی از جامعه،اعتراضاتی شدیدتر و البته نابسامانی و فسادی گسترده تر است.
بازنشستگان فرهنگی چه می خواهند؟
۱- تدوین لایحه متمم بودجه برای سال ۱۳۹۸ با پیش بینی تأمین حداقلی از اعتبارات لازم برای همسان سازی حقوق بازنشستگان
۲-اجرای قانون مدیریت خدمات کشوری، به ویژه ماده یکصد و بیست و پنج آن.
۳- رسیدگی به وضعیت تمام صندوق های بازنشستگی و بازپس گرفتن کل طلبهای صندوق از متجاوزین به آن وجلو گیری از خصوصی سازی صندوق و نظارت بازنشستگان بر صندوق
۴-تجمیع بیمه ها به یک بیمه کارآمد و درمان رایگان و حذف بیمههای تکمیلی وجلو گیری از خصوصی سازی بیمهها
۵-تبدیل صندوق باز نشستگی به سازمان بازنشستگی.
با این امید که مسئولان ناکارآمد کنار گذاشته شوند و افرادی لایق، تصمیم گیرنده مسائل این قشر از جامعه شوند.
کانون صنفی معلمان ایران (تهران) چون گذشته با حمایت از خواستههای بازنشستگان، در احقاق حقوق از دست رفته پیشکسوتان عرصههای کار، تمام همت خود را بکار خواهد بست و اعلام میدارد موج نارضایتیهای موجود با بیتدبیری و سهلانگاری بعضی از مسئولان، به سیلی طغیانگر تبدیل خواهد شد که اگر اکنون ،چارهای عملی برای آن اندیشیده نشود باید منتظر خسارتهای اجتماعی جبران ناپذیر بود. بدون شک اجرای برخی خواستههای بازنشستگان بسرعت میسر نیست، اما چنانچه اراده ای وجود داشته باشد، می توان در یک بازه زمانی مناسب گام های موثری برای حل آن برداشت.
کانون صنفی معلمان ایران(تهران)
۹۸/۶/۳
0 نظر