پنجشنبه ۱ فروردين ۱٣۹٨ - ۲۱ مارس ۲۰۱۹
در این میان هرچند دلمان خوش نیست، اما با رویی گشاده و امّیدوارتر از قبل، به پیشواز بهار می رویم چرا که نیک می دانیم؛
این چند برگ پیر
وقتی گسست از شاخ
آندم جوانه های جوان
باز می شود
بیداری بهار
آغاز می شود ...
در کنار معصومیت دخترک عبدی و دلتنگی های همسرش، صلابت همسر بهشتی، صبوری و تنهایی همسر حبیبی و استواری همسر قنبری می ایستیم و به احترامشان سر تعظیم فرود می آوریم. باشد که درایتی چشم تنگ قدرت پرستان را بگشاید یا . . . آنان که تاریخ خود را نمی خوانند، لاجرم آن را زندگی خواهند کرد.
. . . و میان این همه غوغا،
جای خالی تو
با هیچ سین سرخی
پر نخواهد شد.
ایستاده ام تا بیایی با سپیده فردا،
همراه یک بغل شقایق وحشی . . .
۱٣۹۷/۱۲/۲۹
0 نظر