سعید شیرزاد زندانی سیاسی زندان گوهردشت کرج که در چهارمین سال حبس خود به سر میبرد، به گلرخ ایرایی کنشگر مدنی در اعتصاب غذا نامهای سرگشاده نوشته است، او در این نامه از خانم ایرایی خواسته به اعتصاب غذای خود پایان دهد و خطاب به او گفته است “از تو میخواهم خواهش این رفیق کمتر از هیچات را اگر حرمت و رفاقتی هست تنها و تنها برای کنار هم بودن و تلاش برای جهانی بدون زندان بپذیری و اعتصابت را تمام کنی که با پایان این اعتصاب و همصدا و همکلام شدن با محرومان جامعه و صدای آنان بودن بزرگترین پیروزی توست که تو را در این راه مصممتر از دیروز به جلو میبرد. بشکن رفیق جان.”
به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، مورخ ۴ بهمنماه سال جاری آتنا دائمی و گلرخ ابراهیمی ایرایی دو فعال مدنی محبوس در بند زنان اوین همراه با ضرب و شتم به زندان قرچک ورامین تبعید شدند، این دو کنشگر مدنی در اعتراض به نقض قانون تفکیک جرائم و تبعید غیرقانونی از بند نسوان زندان اوین به زندان قرچک ورامین از ۱۴ بهمنماه دست به اعتصاب غذا زدند و پس از آن در پی درخواست جمعی از مدافعان حقوق بشر، آتنا دائمی پس از ۱۳ روز به اعتصاب خود که ۶ روز از آن اعتصاب خشک (خودداری از نوشیدن مایعات) تبدیل شده بود پایان داد، با این وجود حال گلرخ ایرایی که اعلام کرده بود به اعتصاب خشک خود پایان میدهد ولی همچنان به نشانه اعتراض به اعتصاب غذای خود به صورت تر ادامه خواهد داد، پس از گذشت ۵۵ روز اعتصاب، وخیم گزارش شده است.
این زندانی که همراه با آتنا دائمی در قرنطینه زندان قرچک نگهداری میشود با افت شدید فشار خون و کاهش بیست کیلویی وزن روبهرو شده است،
با توجه به وخامت حال خانم ایرایی، سعید شیرزاد زندانی سیاسی زندان گوهردشت کرج، روز سهشنبه ۷ فروردین ۱۳۹۷ نامهای سرگشاده به گلرخ ایرایی کنشگر مدنی در اعتصاب غذا نوشته است، او در این نامه به از خانم ایرایی خواسته به اعتصاب غذای خود پایان دهد.
متن کامل این نامه را به نقل از هرانا در ادامه بخوانید؛
زده شعله در چمن در شب وطن خون ارغوانها
تو ای بانگ شورافکن تا سحر بزن شعله در کرانها
گلرخ جان، جان جانان، رفیق
گلرخ جان، رفیق نازنیم
اگر یادت باشد طی چند روزی که بعد از اعتصاب آرش به مرخصی آمده بودی و تلفنی صحبت میکردیم مطالبی را در رابطه با اعتصاب آرش بیان کردم و بیان کردی و متفقالقول به رویهای که آرش در پیش گرفته بود نقد داشتیم و با توجه به اعتراضات اخیر در سراسر کشور که وجب به وجب خاک این جغرافیای موسوم به ایران را آبستن حوادث تلخ و ناگواری کرده است و جدا از بحث دنیای رسانهای و فضای مجازی که در پیرامون اعتصاب غذا باید به آن فکر کرد، شرایطی که در آن قرار داریم هم مزید بر سخن است.
رفیق جانم
فدای رهایی خلق شدن شاید با گرسنگی میسر شود ولی برای تو رفیق سرختر از آتشفشانی خفته به قدمت تاریخ زمین، گرسنگی پودر ضد آتش که دیگر به تو این اجازه و امکان را نمیدهد که تیر ترکشی باشی بران و سوزان که به هرچه هست و نیست معترض است.
گلرخ جان
بارها به بسیاری گفته بودم و بازهم میگویم که بعد از بازداشتم زحماتی که تو و آرش برایم کشیدید هیچکس نکرد و بی تعارف و بی اغراق دین تو و آرش تا همیشه بر گردن من خواهد بود و خواسته که نه بلکه خواهشی از تو دارم و دلیل آن هم نه حفظ جان و سلامتی خودت و نه درخواستهای دیگران بلکه تنها و تنها به این دلیل که باید خاری باشی در چشم این دنیای پر از زر و تزویر و صدای محرومترین انسانهای جامعه باشی که صدایشان به هیچ جایی نمیرسد و باید با بودنت کنار آنها حقایقهایی تلخ و ناگوار زندهمانیشان را به گوش همگان برسانی، همان زنانی که جز جسم بیاختیار مرد بودن چیزی نفهمیدند و نگذاشتهاند که بفهمند و به دلیل اینکه دیگر صمد و احدها هیزم شعلههای خرفتی میشوند خواهش این رفیق کمتر از هیچات را اگر حرمت و رفاقتی هست تنها و تنها برای کنار هم بودن و تلاش برای جهانی بدون زندان بپذیری و اعتصابت را تمام کنی که با پایان این اعتصاب و همصدا و همکلام شدن با محرومان جامعه و صدای آنان بودن بزرگترین پیروزی توست که تو را در این راه مصممتر از دیروز به جلو میبرد. بشکن رفیق جان.
دوستدار و رفیق همیشگیات
کمتر از هیچ
سعید شیرزاد _ زندان گوهردشت کرج – ۷ فرودینماه ۱۳۹۷
0 نظر