دلنوشته آرش صادقی؛ به بهانه محرومیت سعید شیرزاد از آخرین دیدار مادر

خبرگزاری هرانا

 سعید شیرزاد، زندانی سیاسی زندان رجایی شهر کرج هفته گذشته مادر خود را از دست داد. علیرغم پیگیری های مکرر، این زندانی نه تنها اجازه حضور در مراسم خاکسپاری مادر را نیافت بلکه تاکنون نیز به دلیل کارشکنی مسئولین از اعزام به مرخصی و همراهی خانواده اش در مراسم سوگواری مادر، محروم مانده است. آرش صادقی، کنشگر مدنی زندانی در زندان رجایی شهر کرج که خود نیز داغ مشابهی را تجربه کرده، نامه ای سرگشاده در این خصوص نوشته است.
مادر سعید شیرزاد، زندانی سیاسی محبوس در زندان رجایی شهر کرج روز دوشنبه مورخ ۲۵ شهریورماه درگذشت.
بر اساس رویه مذهبی، خاکسپاری درگذشته باید در اولین فرصت صورت گیرد از اینرو اطلاع  فوری آقای شیرزاد از این موضوع برای ثبت درخواست اعزام تحت الحفظ یا مرخصی برای شرکت در خاکسپاری ضرورت داشت.
علیرغم تلاش خانواده برای آگاه کردن این زندانی از این ضایعه، به دلیل نبود تلفن و قطع ارتباط زندانیان سیاسی با دنیای بیرون و خودداری کردن مسئولان از انتقال خبر به او تا دو روز اتفاق نیفتاد و تاکنون نیز علیرغم گذشت ۹ روز از این واقعه، با کارشکنی مسئولین، سعید شیرزاد کماکان از حضور در کنار خانواده خود و شرکت در مراسم سوگواری مادر محروم مانده است.
آرش صادقی، کنشگر مدنی زندانی در زندان رجایی شهر کرج، نامه ای سرگشاده در این خصوص نوشته است.

متن کامل این نامه که جهت انتشار در اختیار خبرگزاری هرانا قرار گرفته است، عینا در ادامه می آید:

“برای مادر چشم به انتظار سعید شیرزاد
مادر، زیباترین واژه ای است که در هر زبانی جاری ست.
مادر، در هر فرهنگی مظهر زایش و زندگی، منبع مهر و محبت و اسطوره صبر و شکیبایی ست و مرگ مادر، اندوه جانگدازی است که تنها و تنها گذر زمان تسکین دهنده آلام آن است.
جمهوری اسلامی بیش از چهل سال است که با قلع و قمع تمامی مخالفان خود بزرگترین جنایت را در حق مادران این مرز و بوم مرتکب شده است. چه بسا مادرانی که در حسرت گریستن بر سنگ مزار جگر گوشه های خود چشم از جهان فرو بستند و چه بسا مادرانی محتضر که در حسرت آخرین دیدار فرزندان خود، خون دل خوردند و به آرامی شمع به خاموشی گراییدند.
مادر سعید شیرزاد نیز یکی از هزاران مادری بود که سالها چشم انتظار فرزندش به سر برد و تنها آرزویش آزادی پسرش بود که پنج ماه پیش حکمش به اتمام رسیده، ولی بخاطر پرونده سازی جدید از به آغوش کشیدن فرزندش، حتی تا آخرین لحظات عمرش نیز محروم ماند.
این که یک زندانی سیاسی و عقیدتی از آخرین دیدار مادر محتضر خود مرحوم گردد و حق شرکت در مراسم خاکسپاری مادر خود را نداشته باشد تنها و تنها در رژیم خودکامه ای چون جمهوری اسلامی اتفاق می افتد که برای زندانیان سیاسی دسترسی به تلفن روزانه و استفاده از مرخصی را نه حق بلکه یک امتیاز احتساب می‌کند و با گستاخی تمام در مجامع بین المللی دم از حقوق بشر می زند.
ظلم و ستمی که بر مردمان این سرزمین رفت تنها در شکنجه گاه‌های این رژیم ثبت نشده، بلکه در گریه های خاموش شبانه مادران داغدیده و در وجب به وجب گورستان‌هایی چون خاوران ثبت شده است. ظلم و ستمی که بر مادران این سرزمین رفت بر هیچ ازمنه و امکنه‌ای نرفته است.
مادرانی از قتل عام ترکمن صحرا و قارنا تا خاوران، همچون مادر بهکیش، مادر راد، مادر مثنی، مادر اکبری منفرد، مادر ماسوری، مادر لطفی، مادر محسنی، مادران زانیار و لقمان و فرزاد و دایکه مصطفی سلطانی و نیز مادر کریم بیگی و مادر تاجمیر و مادر بهنود و مادر زینالی و مادر گوهر عشقی و هزاران مادری که فرزندانشان تنها به جرم عشق به مردم، کشته و اعدام شدند.
آرش صادقی/ چهارشنبه ۳ مهر ۹۸/ زندان رجایی شهر کرج”.
در ارتباط با نویسنده این نامه گفتنی است، آرش صادقی، کنشگر مدنی محبوس در زندان رجایی شهر کرج از سوی دادگاه انقلاب به تحمل ۱۵ سال حبس محکوم شده است که پس از جمع شدن با حبس تعلیقی ۴ ساله پیشین او به ۱۹ سال حبس افزایش یافت. در صورت اعمال ماده ۱۳۴ (تجمیع احکام) این مدت به ۱۱ سال و ۶ ماه کاهش پیدا خواهد کرد با این حال کماکان از اجرایی شدن این ماده در مورد آقای صادقی خبری نیست.
وی که هم اکنون در زندان رجایی شهر کرج به سر می برد در ایام زندان به نوع بدخیم سرطان استخوان به نام کندروسارکوما دچار شده و تحت عمل جراحی قرار گرفته است. با این حال محرومیت آقای صادقی از ادامه روند درمان باعث بروز مشکلات جسمی بسیاری علی الخصوص ناحیه جراحی شده، بوده است. لازم به یادآوری است همسر آرش صادقی، گلرخ ابراهیمی ایرایی که از آبان ماه سال ۹۵ در حال تحمل حبس بود در تاریخ ۱۹ فروردین ماه سال جاری و با پایان دوران محکومیت از زندان اوین آزاد شده و محکومیت ۳ سال و ۷ ماه حبس تعزیری و ۲ سال محرومیت از عضویت در گروه ها و احزاب وی از بابت پرونده ای دیگر نیز اخیرا به تائید دادگاه تجدید نظر رسیده است. در صورت اعمال ماده ۱۳۴ (تجمیع احکام) این مدت به برای خانم ایرایی به ۲ سال و ۱ ماه حبس کاهش پیدا خواهد کرد.
Tags:

مادران پارک لاله ایران

خواهان لغو مجازات اعدام و کشتار انسانها به هر شکلی هستیم. خواهان آزادی فوری و بی قید و شرط تمامی زندانیان سیاسی و عقیدتی هستیم. خواهان محاکمه عادلانه و علنی آمران و عاملان تمامی جنایت های صورت گرفته توسط حکومت جمهوری اسلامی از ابتدای تشکیل آن هستیم.

0 نظر

دیدگاه تان را وارد کنید