از مهدی اصلانی، نویسنده‌ی دادخواه و زندانی سیاسی سابق پرسیدیم که به‌عنوان یک بازمانده و نویسنده‌ی دادخواه چه احساسی از شنیدن خبر مرگ ابراهیم رئیسی داشته است و این‌رویداد چه امکان‌هایی را در برابر جنبش دادخواهی ایران می‌گشاید؟
ابراهیم رئیسی، عضو هیئت مرگ روز یکشنبه ٣٠ اردیبهشت بر اثر سقوط هلیکوپترش در جنگل دیزمار در استان آذربایجان شرقی کشته شد. ابراهیم رئیسی را عمدتا به عنوان رئیس‌جمهور و رئیس سابق قوه قضائیه جمهوری اسلامی می‌شناختند. اما او کارش در جمهوری اسلامی را در سال ١٣۵٩، وقتی که فقط ٢٠ سال داشت، با دادستانی کرج آغاز کرد. مشارکت او در صدور احکام مرگ برای مخالفان سیاسی جمهوری اسلامی در جریان کشتار‌های تابستان ١٣٦٧ به اوج خود رسید. در آن زمان، او به همراه حسینعلی نیری، مرتضی اشراقی و مصطفی پورمحمدی عضو گروهی بود که به اعدام چند هزار نفر به اتهام ارتداد و یا نفاق حکم دادند؛ گروهی که به «هیئت مرگ» معروف شد.
در رابطه با مرگ ابراهیم رئیسی و معنای آن برای جنبش دادخواهی ایران، از مهدی اصلانی نویسنده‌ی دادخواه و زندانی سیاسی سابق در زندان‌های جمهوری اسلامی در دهه‌ی ١٣٦٠ پرسیدیم که به‌عنوان یک بازمانده و نویسنده‌ی دادخواه چه احساسی از شنیدن خبر مرگ ابراهیم رئیسی داشته است و این‌رویداد چه امکان‌هایی را در برابر جنبش دادخواهی ایران می‌گشاید؟ به گفته‌ی آقای اصلانی کنشگری و آگاهی‌رسانی در زمینه‌ی دادخواهی بسیار ارزشمند است، اما دست آخر امکان عملی‌کردن دادخواهی فقط با سرنگونی جمهوری اسلامی به دست مردم ممکن می‌شود.
◼️پاسخ مهدی اصلانی به «پرسش زمانه» را در یوتیوب ببینید و بشنوید:
