مادران مبارز پلازا دِ مایو (Mothers of the Plaza de Mayo) در آرژانتین،
با سلام و احترام،
اطلاع یافتم که مادر هبه دِ بونافینی (Hebe De Bonafini)، زنی مبارز و سرسخت از بنیان‌گذاران موثر جنبش دادخواهی و انجمن شما در آرژانتین در بیستم نوامبر (۲۹ آبان)، در سن ۹۳ سالگی از میان ما رفتند. درگذشت مادر هبه دِ بونافینی را از صمیم قلب به خانواده ایشان، به شما یاران همراهش، به دیگر مبارزان در آرژانتین و به «مادران و خانواده‌های خاوران» و مبارزان جنش دادخواهی در ایران و جهان تسلیت می‌گویم. این واقعیت تلخ را می‌دانم که پس از کودتای نظامی و خون‌بار سال ۱۹۷۶ تا سال ۱۹۸۳ در آرژانتین، نزدیک به سی هزار نفر از معترضان و فعالان سیاسی را وحشیانه بازداشت کردند، شکنجه دادند و پیکرشان را ناپدید کردند و ۲ پسر مادر هبه دِ بونافینی و عزیزان شما نیز در میان این ناپدید شدگان بوده‌اند و هنوز از سرنوشت آن‌ها اطلاعی ندارید، از این بابت نیز از صمیم قلب با شما همدردم و این درد مشترک را فریاد می‌زنم.
رژیم دیکتاتوری اسلامی ايران نیز با رویه‌‌ای مشابه کشتار و ناپدید سازی قهری پیکر فعالان سیاسی را در دهه‌ی شصت و پیش و پس از آن تا کنون بر سر اغلب فعالان سیاسی و خانواده‌ها در ایران آورده است. ماموران حکومتی عزیزان ما را یا در خیابان‌ها کشتند یا وحشیانه بازداشت کردند و شکنجه دادند و مخفیانه در گورهای فردی و جمعی خاوران و دیگر گورهای بی‌نام و نشان در سراسر ایران پنهان کرده‌اند و مسئولان رژیم هنوز بی‌شرمانه حقیقت را انکار یا تحریف می‌کنند. درست در چنین روزهایی در ۳۴ سال پیش پس از ۵ ماه بی خبری، ساک‌های عزیزان ما که در کشتار زندانیان سیاسی در تابستان ۶۷ سر به نیست کرده‌اند را با تهدید و ارعاب تحویل خانواده‌ها دادند، بدون این‌که بگویند عزیزان ما که پیش از آن حکم زندان داشتند و برخی حکم‌شان پایان یافته بود را چرا و چگونه کشتند و پیکرشان کجاست. هم‌اکنون نیز معترضان را در زندان‌ها یا در خیابان‌ها به وحشیانه ترین شکل ممکن می‌کشند و ماموران حکومتی خانواده‌ها را برای تحویل دادن پیکر عزیزان‌شان تهدید می‌کنند تا با اعترافات دروغین بگویند آن‌ها به مرگ طبیعی فوت کرده‌اند، در غیر اینصورت امکان سر به نیست کردن کشته شدگان زیاد است. البته مقاومت خانواده‌ها با همراهی مردم معترض بی‌نظیر است و اغلب تن به این ظلم مضاعف نمی‌دهند. بسیاری از خانواده‌ها از ترس ناپدید سازی عزیزان‌شان، مجروح شدگان در مبارزات خیابانی را نیز به بیمارستان‌ها نمی‌برند و در خانه‌ها درمان می‌کنند. من نیز چون هزاران خانواده‌ی زخم خورده و دادخواه، هفت تن از اعضای خانواده‌ام (یک خواهر، چهار برادر، همسر خواهر و برادر همسر برادرم)، از سال ۱۳۶۰ تا ۱۳۶۷ توسط جنایت کاران جمهوری اسلامی ایران کشته و شش نفر از آن‌ها جزو ناپدیدشدگان قهری در سازمان ملل ثبت شده‌اند. بسیاری از ما خانواده‌ها بیش از ۴۰ سال است که چون شما مقاوم و استوار ایستاده‌ایم و برای دادخواهی مبارزه می‌کنيم و برای فعالیت‌های‌مان نیز مدام زیر تهدید، بازداشت و اذیت و آزار دیکتاتوری اسلامی بوده‌ایم، ولی دست از مبارزه نکشیده‌ایم. متاسفانه بسیاری از مادران و خانواده‌های خاوران و دیگر مادران زخم خورده‌ی این سال‌های سیاه از میان رفته‌اند و جای‌شان در جنبش انقلابی کنونی در ایران بسیار خالی است، ولی جوان‌ترها این راه را ادامه می‌دهند.
حتما اطلاع یافته‌اید که بیش از دو ماه است، پس از بازداشت و کشته شدن زن جوانی به نام مهسا (ژینا) امینی در تهران به خاطر حجاب اجباری، جنبشی انقلابی و سراسری با شعار "زن، زندگی، آزادی" توسط زنان مبارز و پیشرو و مردان برابری‌خواه در سراسر ایران و ایرانیان در سراسر جهان به پاخاسته است تا بتوانیم از این حکومت دیکتاتوری و زن ستیز رهایی یابیم و به آزادی، برابری و عدالت اجتماعی در ایران دست یابیم. تنها در همین مدت کوتاه دو ماهه سرکوب‌گران رژیم اسلامی ایران صدها تن از جوانان مبارز و بیش از پنجاه کودک نازنین را کشته و نزدیک به بیست هزار تن از معترضان را بازداشت کرده و به همراه هزاران زندانی سیاسی دیگر که پیش از آن بازداشت کرده بودند، در زندان‌ها زیر شکنجه‌اند و برخی در معرض خطر اعدام قرار دارند. هفته‌ی گذشته نیز سومین سالگرد کشتار وحشیانه‌ی معترضان در آبان ۱۳۹۸ در خیابان بود و هم‌اکنون چند نفر از «مادران و خانواده‌های آبان» در زندان و زیر شکنجه هستند.
در اینجا می‌خواهم به مناسبت سال‌ها پایداری و شجاعت شما و ما خانواده‌ها و دیگر زنان مبارز در ایران و سراسر جهان و در آستانه‌ی ۲۵ نوامبر، روز جهانی رفع خشونت از زنان، این موضوع را یادآوری کنم که زنان مبارز و مادران شجاع ما در ایران در دوران ۴۳ ساله این حکومت فاشیستی، از اولین مبارزان راه آزادی و علیه تبعیض، نابرابری و بی‌عدالتی در ایران بوده‌اند و این اعتراض‌ها از ۸ مارس سال ۱۳۵۷ علیه حجاب اجباری شروع شد و سپس مادران و خانواده‌های خاوران پیشرو در جنبش دادخواهی مردم ایران بوده‌اند و در طی این سال‌ها نیز مادران و زنان شجاعی این مبارزه را در کنار مردان مبارز در چند سو تا به حال ادامه داده‌اند. انقلاب کنونی در ایران نیز بر پایه‌ی رفع تبعیض جنسیتی و هرگونه تبعیض و نابرابری اجتماعی و بی‌عدالتی استوار است و زنان جوان و نوجوان با شجاعتی کم نظیر حجاب تحمیلی را از سر برداشته و در خیابان‌ها همراه با مردان برابری‌خواه دوش به دوش همدیگر تا پای جان مبارزه می کنند. هم‌چنان‌که به گمان من مبارزه‌ی شما بر همین بن مایه استوار بوده و هست، زیرا ساختارهای مردسالاری را شکسته‌اید و وارد عرصه‌ی مبارزه در کف خیابان‌ها شده‌اید. جنبشی که مادر هبه دِ بونافینی به همراه تعدادی از شما، با اعتراض‌های شجاعانه و هفتگی‌تان از سال ۱۹۷۷، علیرغم سرکوب‌های وحشیانه‌ی دیکتاتوری نظامیان، در مقابل کاخ ریاست جمهوری در میدان پلازا دِ مایو آغاز کردید و سپس انجمن مادران پلازا دِ مایو را برای روشن شدن حقیقت، دادخواهی و برقراری عدالت تاسیس نمودید و هم‌چنان برای رفع هرگونه تبعیض، نابرابری و برای برقراری عدالت مبارزه می‌کنید. به وجود شما و تمام زنان و مردان مبارز و شجاع و برابری‌خواه در ایران و آرژانتین افتخار می‌کنم و امیدوارم صدای همدیگر باشیم.
شایان ذکر است که مبارزه‌ی مستمر و پیگیرانه شما برای کشف حقیقت، دادخواهی و علیه دیکتاتوری، الگوی بسیاری از زنان مبارز و مادران و خانواده‌های دادخواه و جنبش دادخواهی در ایران و سراسر جهان بوده است و آرزو می‌کنم همگی ما به کمک همدیگر بتوانیم دیکتاتوری، تبعیض و بی‌عدالتی را در سراسر جهان ریشه کن کنیم و به آزادی، برابری، دموکراسی، عدالت اجتماعی و صلح دست یابیم و در شادی و آرامش زندگی کنیم.
یاد مادر هبه دِ بونافینی و مادران و خانواده‌های خاوران و تمام عزیزان شما و ما که کل زندگی و جان‌شان را عاشقانه برای ساختن دنیایی انسانی و عادلانه فدا کردند، گرامی و راه‌شان ماندگار و پر رهرو باد!
زن، زندگی، آزادی
منصوره بهکیش – یکی از «مادران و خانواده‌های خاوران» و از «مادران پارک لاله ایران»
دوم آذر ۱۴۰۱ (۲۳ نوامبر ۲۰۲۲)
I extend my condolence to the fighters of the justice movement on the death of Ms de Bonafini!
Mothers of the Plaza de Mayo in Argentina,
Greetings and Regards,
I have informed that Ms Hebe De Bonafini, a fighting, brave and resistant woman, one of the effective founders of the justice movement and your association in Argentina, passed away on November 20 at the age of 93. On the death of Mother Heba de Bonafini, I extend my condolence from the deep of my heart to her family, to you who accompanied her, to other fighters in Argentina and to the "Mothers and families of Khavaran" and the fighters of the justice movement in Iran and the world. I know the sad fact that after the bloody military coup from 1976 to 1983 in Argentina, nearly 30,000 protesters and political activists were brutally arrested, tortured and their bodies disappeared, and the 2 sons of mother Hebe de Bonafini and Your loved ones were also among these disappeared and you still do not know about their fate. For this issue also, I sympathise with you from the deep of my heart and I shout this common pain.
The Islamic dictatorial regime of Iran, with a similar procedure has been killed most of the political activists and forced disappearance bodies in the 1980s and ago and after that and have been torturing families in different form for seeking truth and justice even until now. The agents of regime either killed our loved ones in the streets or brutally arrested and tortured them and secretly hide them in the individual and collective graves of Khavaran and other unmarked graves throughout Iran, and the regime authorities still shamelessly deny or distort the truth. Exactly on such days in 34 years ago, after 5 months of no news from the political prisoners who have forbidden to meet, security forces called to our families and were handed bags of our loved ones to families, with threats and intimidation, without telling to our families that why and how they have killed our loved ones, while all of them had sentenced to prison before that or their conviction had finished and they should have released. The criminal regime of Iran were killed nearly 5 thousands political prisoners in the summer of 1988 in secretly without informing us and were buried them in mass graves of Khavaran and other unmarked graves.
Even now, protesters are being killed in prisons or on the streets in the most brutal way possible, and government officials are threatening families that do not hand over the bodies of of them to families, unless they write to lie that their loved ones have died of natural cases. Of course the most families resistance and refuse to make these false confessions. Many families fear the disappearance of their loved ones and do not take the injured in street fights to hospitals and treat them at home.
I too like thousands of injured families in Iran, seven members of my family (one sister, four brothers, my brother in law and brother of my brother in law) were killed by the criminals of the Islamic Republic of Iran from 1981 to 1988, and six of them as enforced disappeared have registered in United Nation working group on enforced disappearance. For more than 40 years, many of us families have been standing strong and steadfast like you and fighting for seeking truth and justice, and for our activities we have been constantly threatened, arrested, harassed by the Islamic dictatorship, but we have not stopped fighting. Unfortunately, many mothers and families of Khavaran and other mothers who were wounded during these dark years have passed away and pity that they are not beside of us, especially in the current revolutionary movement in Iran, but the younger ones continue way of them.
You probably have been informed that it has been more than two months, after the arrest and killing of a young woman named Mahsa (Jina) Amini in Tehran because of the mandatory hijab, a overall revolutionary movement with the slogan of "Women, Life, Freedom" by militant and progressive women with egalitarian men in all over Iran and Iranians all over the world have risen up so that we can get rid of this dictatorial and misogynistic government and achieve freedom, equality and social justice in Iran. In just this short period of two months, the oppressors of the Islamic regime of Iran killed hundreds of young fighters and more than fifty beautiful children and arrested nearly twenty thousand protesters. Thousands of other political prisoners also had arrested before. They are under torture in prisons and some are at risk of execution. Last week was also the third anniversary of the brutal killing of protesters in Aban 1398 on the street, and now several people from "Aban's mothers and families" are in prison and under torture.
Here, on the occasion of the years of persistence and courage of you and our families and other fighting women in Iran and around the world, and on the eve of November 25, the International Day for the Elimination of Violence against Women, I would like to remind you that our fighting women and brave mothers in Iran During the 43-year period of this fascist government, they have been among the first fighters for freedom and against discrimination, inequality and injustice in Iran, and these protests began on March 8, 1979, against the compulsory hijab, and then the mothers and families of Khavaran have been the leaders in the Iranian people's lawsuit movement and in During these years, brave mothers and women have continued this struggle along with fighting men in many ways. The current revolution in Iran is also based on the elimination of gender discrimination and any discrimination and social inequality and injustice, and young women and teenagers with rare courage have taken off the imposed hijab and are fighting side by side with equality-loving men in the streets. I think your struggle also have began in the based on this foundation, because you have broken the structures of patriarchy and entered the field of struggle on the streets.
The movement that Mother Hebe de Bonafini, together with some of you, began with your courageous and weekly protests since 1977, despite the brutal repressions of the military dictatorship, in front of the Presidential Palace in the Plaza de Mayo square. Then you established the Association of Mothers of the Plaza de Mayo to seeking truth and justice and you are still fighting to eliminate any discrimination, inequality and justice. I am proud of you and all the fighting, brave and egalitarian men and women in Iran and Argentina, and I hope we would be each other's voice.
It is worth mentioning that your continuous and persistent struggle to discover the truth and justice and against the dictatorship, has been a model for many women fighters and mothers and families and the litigation movement in Iran and all over the world, and I wish that all of us can help each other to end the dictatorship, discrimination And eradicate injustice around the world and achieve freedom, equality, democracy, social justice and peace and live in happiness and peace.
May the memory of Mother Heba de Bonafini and the mothers and families of Khavaran and all your loved ones and ours who sacrificed their whole life and soul lovingly to build a humane and just world, be honoured and may their path be long-lasting and prosperous!
زن، زندگی، آزادی (woman, life, freedom)
Mansoure Behkish - one of the "Mothers and families of Khavaran" and "Mothers of Laleh Park of Iran"
November 25, 2022
0 نظر