این حافظان امنیت آمران جنایت کار
این جانیان کثیف بی همه چیز
این جرثومه های فساد پلید
این دروغ گویان ذلیل حقیر
این بدکاره های بی شرم بی آزرم
این شکنجه گران بی رحم سادیست
این عربده کشان ناتوان حقیر
این شمشیر به دستان کریه زشت خوی
که حتی توانایی کنترل آلت تناسلی
خود را ندارند!
این ها؛ این حسودان پلشت روزگار که تاب دیدن
بالیدن زنان مستقل جسور را ندارند.
شده اند آمران به معروف
شده اند ناهیان از منکر
شده اند حافظان امنیت
شده اند مرشدان اعتراف گیر
شده اند قلدر و باج بگیر سر گردنه
شده اند مالک زندگی و بدن و همه چیز ما
و از همه تلخ ترشده اند منادیان عدالت برای جهان.
بر ما چه رفته است؟
تا به کی تا چند؟
تحمل این همه کثافت؛ رذالت؛ جنایت؛
تبعیض و ظلم؟!
منصوره بهکیش
۲۵ شهریور ۱۴۰۱
0 نظر