به یاد محمدرضا بهکیش و جعفر پنجه شاهی - منصوره بهکیش

برگرفته از فیس بوک منصوره بهکیش

به یاد برادر عزیزم محمدرضا بهکیش با نام سازمانی کاظم و جعفر پنجه شاهی با نام سازمانی خشایار که در ۲۴ اسفند ۱۳۶۰ توسط مزدوران حکومت اسلامی ایران جلوی محل توزیع نشریات سازمان فدائیان اقلیت کشته شدند. 

۴۰ سال از این جنایت گذشته و هنوز ما نمی دانیم که این جنایت کاران چگونه عزیزان ما را کشته و کجا پیکرشان را پنهان و ناپدید کرده اند و چرا نام شان هنوز در سامانه فوت شدگان رسمی کشور نیست. البته بر ما روشن است که با چه هدفی نام شان را در این سامانه ثبت نکرده اند تا مانند دادگاه محاکمه حمید نوری با وقاحت و بی شرمی تمام این جنایت ها را انکار کنند. ولی ما غیر مستقیم کشف کرده ایم که پیکر آنها را در قطعه ۹۱ بهشت زهرا مخفیانه به خاک داده اند و تا زمانی که استخوان های شان کشف نشود، پیگیر روشن شدن حقیقت و به محاکمه کشاندن آمران و عاملان این جنایت ها و برقراری عدالت خواهیم بود. 

۴۰ سال از این ضربه هولناک گذشته و هنوز ما نمی دانیم چرا عزیزان ما سر آن قرار لعنتی لو رفته توسط احمد عطااللهی رفتند، در حالی که از روز قبل حدس قوی زده بودند که آن خانه در تله سپاه است و به احتمال زیاد کشته می شوند. چه عاملی آنها را به سوی این تله هل داد؟ در حالی که برادرم محمدرضا به عنوان مسئول امنیتی سازمان شرایط را به درستی برآورد کرده و معتقد بود که سرکوب گسترده حکومت را با سیاست تهاجمی نباید پاسخ داد و برای حفظ اعضای سازمان باید عقب نشینی و سازمان دهی مجدد کرد، ولی دیگر اعضای سازمان مخالف بودند و سیاست محمد را ناشی از ترس قلمداد کرده بودند. عزیزان ما که زنده نیستند تا درباره چرایی و چگونگی کشته شدن خودشان و دیگر اعضای سازمان در روزهای ۲۳ و ۲۴ و ۲۵ اسفند پاسخ دهند، ولی انتظار دارم که بازمانده گان این سازمان حقیقت را به تمامی بگویند و پرده پوشی نکنند. 

مادران مقاوم و دادخواه ما سال ها بی تابانه به دنبال دانستن حقیقت و پاسخ گویی بودند و چشم انتظار از میان ما رفتند، ولی تا زمانی که من زنده باشم به دنبال کشف حقیقت و برقراری عدالت خواهم بود.

اگر ما توان نقد گذشته را نداشته باشیم نمی توانیم انتظار داشته باشیم که آینده گان با ما همراه شوند. 

"آه اگر آزادی سرودی می خواند
کوچک
همچون گلوگاهِ پرنده یی،
هیچ کجا دیواری فرو ریخته بر جای نمی ماند.
سالیانِ بسیاری نمی بایست
دریافتن را
که هر ویرانه نشان از غیابِ انسانی است 
که حضورِ انسان
آبادانی ست. " احمد شاملو

پایدار، دادخواه و پیروز باشیم. 

منصوره بهکیش
۲۴ اسفند ۱۴۰۰/ ۱۵ مارچ ۲۰۲۲
Tags: ,

مادران پارک لاله ایران

خواهان لغو مجازات اعدام و کشتار انسانها به هر شکلی هستیم. خواهان آزادی فوری و بی قید و شرط تمامی زندانیان سیاسی و عقیدتی هستیم. خواهان محاکمه عادلانه و علنی آمران و عاملان تمامی جنایت های صورت گرفته توسط حکومت جمهوری اسلامی از ابتدای تشکیل آن هستیم.

0 نظر

دیدگاه تان را وارد کنید