با تأسف و اندوه فراوان، محمد حسین پناهی معروف به «خالو میرزا» در سن ۸۲ سالگی در ۲۴ شهریور ۱۴۰۰
در بیمارستان توحید سنندج از میان ما رفت. ماموران امنیتی و اطلاعاتی شبانه پیکر خالو میرزا را از بیمارستان ربودند و به روستای قروچای محل زادگاه او بردند و می‌خواستند این پدر زخم خورده را با تهدید و در تنهایی به خاک بسپارند که از یک سو با مقاومت و اعتراض خانواده روبرو شدند و از سوی دیگر مردم مبارز و مقاوم کردستان با حمایت گسترده خود خالو میرزا و خانواده حسین پناهی را تنها نگذاشتند و چون رودی خروشان به سمت روستای قروچای به راه افتادند و اجازه ندادند که پیکر این پدر رنج کشیده و دادخواه در سکوت و در تنهایی به دست کثیف ماموران به خاک سپرده شود. امجد حسین پناهی در توئیتر خود نوشت: «این نظام سه ساله جنازه رامین برادرم را مخفی کرده، حالا هم از جنازه پدر ۸۲ ساله‌‌ام ترسیده‌اند.».
در بیمارستان توحید سنندج از میان ما رفت. ماموران امنیتی و اطلاعاتی شبانه پیکر خالو میرزا را از بیمارستان ربودند و به روستای قروچای محل زادگاه او بردند و می‌خواستند این پدر زخم خورده را با تهدید و در تنهایی به خاک بسپارند که از یک سو با مقاومت و اعتراض خانواده روبرو شدند و از سوی دیگر مردم مبارز و مقاوم کردستان با حمایت گسترده خود خالو میرزا و خانواده حسین پناهی را تنها نگذاشتند و چون رودی خروشان به سمت روستای قروچای به راه افتادند و اجازه ندادند که پیکر این پدر رنج کشیده و دادخواه در سکوت و در تنهایی به دست کثیف ماموران به خاک سپرده شود. امجد حسین پناهی در توئیتر خود نوشت: «این نظام سه ساله جنازه رامین برادرم را مخفی کرده، حالا هم از جنازه پدر ۸۲ ساله‌‌ام ترسیده‌اند.».
حکومت جنایت کار اسلامی ایران نه تنها از زنده بودن انسان‌های آزادی خواه و مبارز می ترسد، بلکه از پیکر آن‌ها و دادخواهی خانواده‌های شان نیز می‌ترسد. رامین حسین پناهی را نیز به همراه زانیار مرادی و لقمان مرادی در ۱۷ شهریور سال ۱۳۹۷ در زندان گوهردشت کرج اعدام کردند و پیکرشان را به خانواده‌ها تحویل ندادند و در محلی نامعلوم مخفیانه به خاک سپردند و پس از گذشت سه سال هنوز خانواده‌ها نمی‌دانند که پیکر عزیزان شان را چگونه و در کجا پنهان کرده اند. کاری که جنایت کاران حکومت اسلامی ایران سال هاست با عزیزان ما و پیکرشان در دهه شصت و در قتل عام زندانیان سیاسی در تابستان ۶۷ کرده و می‌کنند و بالاخره روزی نه چندان دور در دادگاه های عادلانه و علنی در ایران باید پاسخ‌گوی تمامی جنایت های شان باشند. حمید نوری نمادی از این حکومت جنایت کار است که هم‌اکنون در دادگاه استکهلم محاکمه می‌شود و بی تردید باید به حرف بیاید و بگوید که عزیزان ما را چگونه در زندان گوهردشت کشتند و پیکرشان را در کجا سر به نیست کردند.
ما مادران پارک لاله ایران به عنوان صدایی از جنبش دادخواهی مردم ایران، از صمیم قلب به دایه شریفه این زن مقاوم و مادر زخم خورده و دادخواه، به امجد حسین پناهی و به دیگر اعضای مبارز و مقاوم خانواده حسین پناهی تسلیت می‌گوییم و شریک زخم ها و دردها و دادخواهی شان هستیم و آرزوی سلامتی و توان بیشتر برای همگی شان داریم.
یادشان گرامی و ماندگار و مبارزات شان برای رهایی از بیداد پر رهرو باد!
مادران پارک لاله ایران
۲۹ شهریور ۱۴۰۰
0 نظر