عصرنو
پنجشنبه ۲۲ خرداد ۱۳۹۹ - ۱۱ ژوين ۲۰۲۰
علی جلالیان، پدر زینب جلالیان، زندانی سیاسی کرد محکوم به حبس ابد در مصاحبه با کمپین حقوق بشر در ایران گفت که از وضعیت دخترش که در زندان قرچک ورامین زندانی است بی اطلاع است و به شدت نگران وضعیت سلامتی این زندانی سیاسی است که اخباری مبنی بر ابتلای او به بیماری کرونا منتشر شده است.
همزمان برخی گزارش ها از ابتلای تعدادی از زندانیان به بیماری کرونا در زندان قرچک ورامین و انتقال آنها به محیطی نامناسب بدون دارو و درمان خبر داده اند.
آقای جلالیان به کمپین گفت که خانم جلالیان از هفته گذشته تماسی با خانواده اش نداشته و او نمی داند که دخترش در چه وضعیتی است.
زینب جلالیان، زندانی سیاسی کرد، متولد ۱۳۶۱ است و سنگین‌ترین حکم (حبس ابد) را در میان زندانیان سیاسی زن در ایران دارد. او از آذر ماه ۱۳۸۶ بازداشت و در سال ۱۳۸۸ به اتهام خروج غیر قانونی از کشور به یک سال حبس تعزیری و به اتهام محاربه از طریق عضویت در پژاک به اعدام محکوم شد. حکم اعدام او در دادگاه تجدیدنظر و دیوان عالی کشور تایید شد اما پس از پی گیری های وکلای او، حکم خانم جلالیان با یک درجه تخفیف مورد عفو قرار گرفته و تبدیل به حبس ابد شد.
علی جلالیان، پدر زینب جلالیان در مصاحبه با کمپین گفت: “زینب هفته قبل با مادرش تماس گرفت متاسفانه با من نمی تواند تماس بگیرد و تنها با مادرش اجازه تماس دارد. گفته بود که حالش خوب نیست و علائم بیماری کرونا دارد و بعد از آن دیگر تماسی نگرفت. ما نگران هستیم اما نمی دانیم چه باید بکنیم. زینب را به زندان قرچک برده اند و ما امکان سفر و دیدار او را نداریم. من تازه جراحی کرده ام و هم من و هم مادر زینب پیر و مریض هستیم و امکان سفر نداریم.”
زینب جلالیان در زندان شهر خوی در نزدیکی محل سکونت خانواده اش زندانی بود اما اردیبهشت امسال بدون اطلاع خانواده اش او را به زندان قرچک ورامین منتقل کرده اند. براساس قوانین ایران، سازمان زندانها موظف به انتقال زندانیان به نزدیک‌ترین زندان به محل سکونت خانواده آنها است. تبصره یک ماده ۲۳۴ آئین نامه سازمان زندانها می‌گوید که این سازمان “باید ترتیبی اتخاذ نماید که محکومان با درخواست شخصی در نزدیک‌ترین زندان محل سکونت خانواده خود تحمل کیفر نمایند.”
نگرانیها در مورد سلامتی زندانیان سیاسی و عدم آزادی آنان با وثیقه در این شرایط خطرناک و شیوع بیماری کرونا همچنان ادامه دارد. با آنکه مقامات قضایی ادعای آزادی مشروط صد هزار زندانی در کشور کرده اند اما اکثر زندانیان سیاسی و عقیدتی همچنان در زندانها بسر میبرند. بیستم اسفند ماه مقامات سازمان ملل، از جمله جاوید رحمان گزارشگر ویژه سازمان ملل، با پیگیری این نگرانیها از حکومت ایران خواسته بودند که فورا زندانیان سیاسی و عقیدتی را شامل این آزادیها کنند.
کارشناسان حقوق بشر سازمان ملل متحد ۲۹ فروردین ماه از ایران خواستند زندانیان عقیدتی، دوتابعیتی و خارجی را که همچنان در معرض خطر ابتلا به ویروس کووید ۱۹ قرار دارند، مشمول دستورالعمل آزادی موقت زندانیان قرار دهد. آنها با انتشار بیانیه ای اعلام کرده اند که “زندان های ایران مدت هاست که با مشکلات بهداشتی و درمانی روبرو هستند و جمعیت زندانیان آنها از حد ظرفیت بالاتر بوده. ما از مقام های ایرانی اکیداً می خواهیم مطابق تعهدات کنوانسیون بین المللی حقوق مدنی و سیاسی، اقدامات لازم را به انجام رسانند و با افرادی که آزادی شان سلب شده رفتار انسانی داشته و به کرامت ذاتی و حق حیات شان احترام بگذارند.”
زینب جلالیان بیش از ۱۳ سال است که از مرخصی محروم است. این در حالی است که براساس آئین نامه سازمان زندانها، محکومان بیش از پانزده سال و حبس ابد با گذراندن حداقل سه سال از مدت محکومیت می‌توانند از مرخصی استفاده کنند. امیرسالار داوودی، وکیل خانم جلالیان که خود نیز اکنون در زندان به سر می برد پیشتر در مصاحبه با کمپین گفته بود که از وزارت اطلاعات و سپاه، افرادی همچنان به موکلش مراجعه کرده و خواستار این می شوند که او در مقابل دوربین بنشیند و علیه خود مصاحبه کند. به گفته آقای داوودی “نگاه مسولان امنیتی ایران به زینب جلالیان نگاهی امنیتی است و از نظر حاکمیت خطرناک است و او را به عنوان یک تروریست و یک عضو پژاک به زعم خودشان می دانند و فکر می کنند بیرون از زندان بودن اش می تواند برای شان خطرناک باشد. برای همین یک روز هم تاکنون به او مرخصی نداده اند.”
نگرانی ها درباره وضعیت زینب جلالیان در زندان قرچک ورامین در حالی است که برخی گزارش ها از ابتلای تعدادی از زندانیان به بیماری کرونا در زندان قرچک ورامین و انتقال آنها به محیطی نامناسب بدون دارو و درمان خبر داده اند. ژیلا بنی یعقوب، روزنامه نگار، در توییتر شخصی اش خبر داده است که “هشت زندانی در چند روز اخیر در زندان زنان قرچک کرونا مثبت شده اند، آنها را به باشگاه زندان که محیطی غیربهداشتی و بدون هیچ گونه تهویه است منتقل و بدون هرگونه رسیدگی، دارو و درمان رها کرده اند. به گفته تعدادی از زندانیان آنها از یک زندانی بازگشته از مرخصی کرونا گرفته اند.”
به گفته خانم بنی یعقوب “این زندانی با وجود نشانه های کرونا قرنطینه نشده و به بند منتقل شده بود. پس از مثبت شدن آزمایش او، هشت زندانی داوطلب انجام آزمایش شدند که نتیجه همگی مثبت بود، بقیه زندانیان هم بند حتی با دارا بودن نشانه از دادن آزمایش خودداری می کنند. حاضر نیستند تست کرونا بدهند چرا که می ترسند همان بلایی بر سرشان بیاید که بر سر کرونا مثبتی ها آمده و بدون درمان و دارو در محیطی نامناسب رها شوند.حتی امروز به زندانیان قرنطینه شده تا ساعت پنج غذایی نداده بودند چرا که زندانبان ها از تردد در آنجا می ترسند.”
فاطمه خویشوند معروف به سحر تبر که از مهرماه ۹۸ در بازداشت به سر می برد دیگر زندانی زندان قرچک ورامین است که پیش از این وکیل او در مصاحبه با کمپین از ابتلای او به کرونا خبر داده بود.
همزمان برخی گزارش ها از ابتلای تعدادی از زندانیان به بیماری کرونا در زندان قرچک ورامین و انتقال آنها به محیطی نامناسب بدون دارو و درمان خبر داده اند.
آقای جلالیان به کمپین گفت که خانم جلالیان از هفته گذشته تماسی با خانواده اش نداشته و او نمی داند که دخترش در چه وضعیتی است.
زینب جلالیان، زندانی سیاسی کرد، متولد ۱۳۶۱ است و سنگین‌ترین حکم (حبس ابد) را در میان زندانیان سیاسی زن در ایران دارد. او از آذر ماه ۱۳۸۶ بازداشت و در سال ۱۳۸۸ به اتهام خروج غیر قانونی از کشور به یک سال حبس تعزیری و به اتهام محاربه از طریق عضویت در پژاک به اعدام محکوم شد. حکم اعدام او در دادگاه تجدیدنظر و دیوان عالی کشور تایید شد اما پس از پی گیری های وکلای او، حکم خانم جلالیان با یک درجه تخفیف مورد عفو قرار گرفته و تبدیل به حبس ابد شد.
علی جلالیان، پدر زینب جلالیان در مصاحبه با کمپین گفت: “زینب هفته قبل با مادرش تماس گرفت متاسفانه با من نمی تواند تماس بگیرد و تنها با مادرش اجازه تماس دارد. گفته بود که حالش خوب نیست و علائم بیماری کرونا دارد و بعد از آن دیگر تماسی نگرفت. ما نگران هستیم اما نمی دانیم چه باید بکنیم. زینب را به زندان قرچک برده اند و ما امکان سفر و دیدار او را نداریم. من تازه جراحی کرده ام و هم من و هم مادر زینب پیر و مریض هستیم و امکان سفر نداریم.”
زینب جلالیان در زندان شهر خوی در نزدیکی محل سکونت خانواده اش زندانی بود اما اردیبهشت امسال بدون اطلاع خانواده اش او را به زندان قرچک ورامین منتقل کرده اند. براساس قوانین ایران، سازمان زندانها موظف به انتقال زندانیان به نزدیک‌ترین زندان به محل سکونت خانواده آنها است. تبصره یک ماده ۲۳۴ آئین نامه سازمان زندانها می‌گوید که این سازمان “باید ترتیبی اتخاذ نماید که محکومان با درخواست شخصی در نزدیک‌ترین زندان محل سکونت خانواده خود تحمل کیفر نمایند.”
نگرانیها در مورد سلامتی زندانیان سیاسی و عدم آزادی آنان با وثیقه در این شرایط خطرناک و شیوع بیماری کرونا همچنان ادامه دارد. با آنکه مقامات قضایی ادعای آزادی مشروط صد هزار زندانی در کشور کرده اند اما اکثر زندانیان سیاسی و عقیدتی همچنان در زندانها بسر میبرند. بیستم اسفند ماه مقامات سازمان ملل، از جمله جاوید رحمان گزارشگر ویژه سازمان ملل، با پیگیری این نگرانیها از حکومت ایران خواسته بودند که فورا زندانیان سیاسی و عقیدتی را شامل این آزادیها کنند.
کارشناسان حقوق بشر سازمان ملل متحد ۲۹ فروردین ماه از ایران خواستند زندانیان عقیدتی، دوتابعیتی و خارجی را که همچنان در معرض خطر ابتلا به ویروس کووید ۱۹ قرار دارند، مشمول دستورالعمل آزادی موقت زندانیان قرار دهد. آنها با انتشار بیانیه ای اعلام کرده اند که “زندان های ایران مدت هاست که با مشکلات بهداشتی و درمانی روبرو هستند و جمعیت زندانیان آنها از حد ظرفیت بالاتر بوده. ما از مقام های ایرانی اکیداً می خواهیم مطابق تعهدات کنوانسیون بین المللی حقوق مدنی و سیاسی، اقدامات لازم را به انجام رسانند و با افرادی که آزادی شان سلب شده رفتار انسانی داشته و به کرامت ذاتی و حق حیات شان احترام بگذارند.”
زینب جلالیان بیش از ۱۳ سال است که از مرخصی محروم است. این در حالی است که براساس آئین نامه سازمان زندانها، محکومان بیش از پانزده سال و حبس ابد با گذراندن حداقل سه سال از مدت محکومیت می‌توانند از مرخصی استفاده کنند. امیرسالار داوودی، وکیل خانم جلالیان که خود نیز اکنون در زندان به سر می برد پیشتر در مصاحبه با کمپین گفته بود که از وزارت اطلاعات و سپاه، افرادی همچنان به موکلش مراجعه کرده و خواستار این می شوند که او در مقابل دوربین بنشیند و علیه خود مصاحبه کند. به گفته آقای داوودی “نگاه مسولان امنیتی ایران به زینب جلالیان نگاهی امنیتی است و از نظر حاکمیت خطرناک است و او را به عنوان یک تروریست و یک عضو پژاک به زعم خودشان می دانند و فکر می کنند بیرون از زندان بودن اش می تواند برای شان خطرناک باشد. برای همین یک روز هم تاکنون به او مرخصی نداده اند.”
نگرانی ها درباره وضعیت زینب جلالیان در زندان قرچک ورامین در حالی است که برخی گزارش ها از ابتلای تعدادی از زندانیان به بیماری کرونا در زندان قرچک ورامین و انتقال آنها به محیطی نامناسب بدون دارو و درمان خبر داده اند. ژیلا بنی یعقوب، روزنامه نگار، در توییتر شخصی اش خبر داده است که “هشت زندانی در چند روز اخیر در زندان زنان قرچک کرونا مثبت شده اند، آنها را به باشگاه زندان که محیطی غیربهداشتی و بدون هیچ گونه تهویه است منتقل و بدون هرگونه رسیدگی، دارو و درمان رها کرده اند. به گفته تعدادی از زندانیان آنها از یک زندانی بازگشته از مرخصی کرونا گرفته اند.”
به گفته خانم بنی یعقوب “این زندانی با وجود نشانه های کرونا قرنطینه نشده و به بند منتقل شده بود. پس از مثبت شدن آزمایش او، هشت زندانی داوطلب انجام آزمایش شدند که نتیجه همگی مثبت بود، بقیه زندانیان هم بند حتی با دارا بودن نشانه از دادن آزمایش خودداری می کنند. حاضر نیستند تست کرونا بدهند چرا که می ترسند همان بلایی بر سرشان بیاید که بر سر کرونا مثبتی ها آمده و بدون درمان و دارو در محیطی نامناسب رها شوند.حتی امروز به زندانیان قرنطینه شده تا ساعت پنج غذایی نداده بودند چرا که زندانبان ها از تردد در آنجا می ترسند.”
فاطمه خویشوند معروف به سحر تبر که از مهرماه ۹۸ در بازداشت به سر می برد دیگر زندانی زندان قرچک ورامین است که پیش از این وکیل او در مصاحبه با کمپین از ابتلای او به کرونا خبر داده بود.
0 نظر