نرگس محمدی، سخنگو و نایب رییس کانون مدافعان حقوق بشر محبوس در بند زنان زندان اوین در واکنش به عدم اعزام به مرخصی سمانه نوروز مرادی، هم بندی خود که به تازگی پدر خود را از دست داده، نامه ای نوشته است. خانم محمدی در بخشی از این نامه میگوید: “(سمانه) در فرصت ۱۰دقیقه تلفن، خبر فوت پدرش را از مادر شنیده بود. صدای پردرد و بغض آلودش در تمام بند می پیچید که به مادرش می گفت مامان من بابا رو نتونستم ببینم و رفت. گوشی تلفن از دستش افتاد و بیهوش شد.”
به گزارش خبرگزاری هرانا به نقل از کانون مدافعان حقوق بشر، نرگس محمدی در واکنش به عدم اعزام به مرخصی سمانه نوروز مرادی، زندانی محبوس در زندان اوین، نامهای منتشر کرده است.
در بخشی از این نامه می خوانیم: “سمانه از زمان حبس تا کنون (هشت ماه) حتی یک ملاقات با پدر و مادر پیر و بیمارش نداشت. آنها به دلیل دوری راه امکان آمدن به تهران را نداشتند و سمانه در حسرت دیدار با پدر، داغ مرگ او را دارد. او متهم به هر اتهامی که باشد حق داشت در مراسم درگذشت پدرش در کنار تنها بازمانده خانواده یعنی مادرش باشد که این فرصت به او داده نشد. امیدوارم حداقل در مراسم چهلمین روز درگذشت پدرش در جمع خانواده باشد.”
متن کامل این نامه در ادامه میآید:
“بیستم مهرماه در حیاط زندان مشغول خواندن کتاب بودیم که با صدای گریه های سمانه به داخل راهرو دویدیم. در فرصت ۱۰دقیقه تلفن، خبر فوت پدرش را از مادر شنیده بود. صدای پردرد و بغض آلودش در تمام بند می پیچید که به مادرش می گفت مامان من بابا رو نتونستم ببینم و رفت. گوشی تلفن از دستش افتاد و بیهوش شد. او را بدون برانکارد و روی دست تا دم در بند و آمبولانس بردیم و چند ساعت در بهداری و زیر سرم بود. بلافاصله درخواست استفاده از مرخصی به دلیل فوت اعضای درجه یک خانواده را به دفتر دادیم تا در مراسم خاکسپاری شرکت کند. از آن تاریخ و علیرغم تحویل تمام مدارک مورد نیاز، سمانه به مرخصی نرفته است. پیش از فوت پدرش، شبها که دیر هنگام از کنار تختش می گذشتم، سمانه بیدار بود و از شدت درد ناشی از بیماری لوپوس مفصلی که ۱۵ سال است مبتلا به آن می باشد، به خود میپیچید. کلافه بود و با چهره ای درد آلود حتی کلامی به زبان نمی آورد. حمله های مکرر این بیماری مزمن و عدم دسترسی او به دارو و معالجه، باعث پیشرفت بیماری و بروز و تشدید عوارض و سایر بیماری ها از جمله سنگ کلیه، زخم معده و تورم روده و … شده است. شهریور ماه پزشک متخصص زنان زندان با تشخیص وضعیت پر خطر سینه هایش که با خروج عفونت شدید همراه است و ما همه شاهد هستیم، درخواست سونوگرافی و ماموگرافی اورژانسی نمود که هنوز انجام نشده و لذا درمان شروع نشده است.
از بیستم مهرماه چشمهای درشت و زیبای سمانه تا صبح، گاه پراشک و گاه خیره، بیدار است. شبها دیرهنگام که از اتاق یک به سمت دستشویی یا آبخوری میروم سمانه داخل تخت نشسته و در سکوت سنگین بند با نگاهی پردرد سری تکان میدهد و من عاجز از حتی کلامی تسلی بخش برای آرامش او هستم. گاه به آغوش کشیدنی، گاه بوسه ای بر گونه های خیسش و گاه سکوت و عبور تنها کار ممکن است.
سمانه از زمان حبس تا کنون (هشت ماه) حتی یک ملاقات با پدر و مادر پیر و بیمارش نداشت. آنها به دلیل دوری راه امکان آمدن به تهران را نداشتند و سمانه در حسرت دیدار با پدر، داغ مرگ او را دارد. او متهم به هر اتهامی که باشد حق داشت در مراسم درگذشت پدرش در کنار تنها بازمانده خانواده یعنی مادرش باشد که این فرصت به او داده نشد. امیدوارم حداقل در مراسم چهلمین روز درگذشت پدرش در جمع خانواده باشد.
نرگس محمدی / زندان اوین”
لازم به ذکر است سمانه نوروز مرادی در شهریورماه سال گذشته به دلیل فعالیتهایش در جهت حمایت از یکی از گروههای مخالف نظام توسط نیروهای وزارت اطلاعات بازداشت و پس از دو هفته با تودیع قرار وثیقه بصورت موقت آزاد شده بود.
او در دادگاه انقلاب تهران به ۸ سال حبس محکوم شده که ۵ سال آن قابلیت اجرایی دارد. این حکم نهایتاً با عدم اعتراض و تسلیم به رای به ۳ سال و ۹ ماه کاهش پیدا کرد. خانم نوروز مرادی در تاریخ ۴ اردیبهشت ماه بازداشت و جهت اجرای حکم به بند زنان زندان اوین منتقل شد.
در ارتباط با نویسنده این نامه نیز گفتنی است، نرگس محمدی که از تاریخ ۱۵ اردیبهشت ١٣٩۴در زندان بسر میبرد، برای سه اتهام به ۱۶ سال زندان محکوم شده است. پنج سال ازبابت اتهام ” اجتماع و تبانی علیه نظام” یک سال از بابت اتهام “ تبلیغ علیه نظام” و ده سال ازبابت تاسیس و همکاری با انجمن لگام، انجمنی برای لغو مجازات اعدام، مطالبهای که از سوی حکومت در ایران تحمل نمیشود. بنا بر ماده ۱۳۴ قانون مجازات اسلامی و با در نظر داشت «مجازات اشد»، نرگس محمدی باید ١٠ سال زندان را تحمل کند.
0 نظر