از زبان دادخواهان
»
«برای گرفتن اعتراف تلویزیونی به تخت شلاق میبستند»
«برای گرفتن اعتراف تلویزیونی به تخت شلاق میبستند»
منتشر شده توسط مادران پارک لاله ایراندر ۰۴:۵۴in
از زبان دادخواهان|
0
نظر
۰۳ بهمن ۱۳۹۷
#من_هم_شکنجه_شدم
برگرفته از سایت رادیوزمانه
گفتوگو با امیرحسین بهبودی
اسماعیل بخشی، کارگر مجتمع صنعتی نیشکر هفتتپه و سپیده قلیان، فعال مدنی با افشاگری علیه شکنجه در نخستین دوره بازداشت الهامبخش کارزاری آنلاین برای دادخواهی قربانیان شکنجه شدهاند. هرچند آن دو بار دیگر به زندان افتادهاند، حمایت از کارزار «#من_هم_شکنجه_شدم» هنوز ادامه دارد. در همین رابطه امیرحسین بهبودی، زندانی سیاسی پیش از انقلاب و دهه ۱۳۶۰ در گفتوگو با «زمانه» بر تداوم روایتگری شکنجهشدگان تأکید میکند و میگوید هدف جمهوری اسلامی از شکنجه و اعدام در آن سالها گرفتن اطلاعات، اعتراف تلویزیونی اجباری و سرکوب سازمانهای انقلابی بود اما دستزدن به این نقض حقوق بشر را نمیپذیرفت.
امیرحسین بهبودی در گفتوگوی زیر از دوران زندان دهه ۶۰ مکالمهاش با بازجو درباره شکنجه را روایت میکند: «بازجو که میدانست زمان رژیم قبلی زندانی سیاسی بودم، گفت: “ببین، ما مثل رژیم قبلی شکنجه نمیکنیم، ما حداکثر تعزیر میکنیم. این رهبران سیاسی که به تلویزیون میروند و خودشان و سازمانشان را رد میکنند، به خاطر شکنجه نیست”. گفتم: “چهطور ده سال عقیده دیگری داشتند و در یکی دو ماه پیش شما عقیدهشان تغییر میکند. چه اتفاقی اینجا میافتد؟” “ـ: واقعیتها را میبینند.” “ـ: اینجا که فقط من و تو هستیم. برای چه کسی این حرفها را میزنی؟ پاهایم را نگاه کن. هنوز بعد دو سه ماه پانسمان دارد. مگر شما این کار را نکردید؟ این اسمش چیست؟” “ـ: یعنی میگویی شکنجهشان کردیم؟” “ـ: معلوم است، با شکنجه زیاد زندانی را مجبور به مصاحبه و اعتراف میکنید.” “ـ: برویم پایین. تو درستبشو نیستی.” پایین همان زیرزمین بود، همان اتاق شکنجه.»
اسماعیل بخشی چهارم دی در صفحه اینستاگراماش نوشت که «تا سر حد مرگ» شکنجه شده است و وزیر اطلاعات جمهوری اسلامی را به مناظره تلویزیونی دعوت کرد.
انتشار این متن از سوی بخشی واکنشهای گستردهای به همراه داشت. مسئولان ارشد جمهوری اسلامی، پس از مدتی سکوت در ابتدا خبر از «ضرورت رسیدگی به این ادعاها» دادند و سپس به تکذیب موضوع پرداختند. در نهایت اعترافهای اجباری بخشی و قلیان در یک برنامه امنیتی به نام «طراحی سوخته» شنبه ۲۹ دی از تلویزیون دولتی جمهوری اسلامی منتشر شد.
در آخرین نمونه نیز علی مطهری، نایبرئیس مجلس شورای اسلامی سهشنبه دوم بهمن گفت که بخشی در دیدار با نمایندگان کمیسیون اصل ۹۰ مجلس هیچ مدرکی در تأیید شکنجه ارائه ندادهاست. به گفته او، وزارت اطلاعات ادعا کرده که بخشی «با ماموران درگیر و به نوعی زد و خورد بین آنها صورت گرفته است.»
اما بخشی و قلیان پس از تکذیبها بار دیگر بر صحت سخنانشان پای فشردند. سپیده قلیان در یک فایل صوتی منتشرشده از مکالمهاش با مأمور وزارت اطلاعات بار دیگر بر وقوع شکنجه و تهدید و تلاشهای امنیتی برای اتهامزنی جنسی تأکید کرد. او چند ساعت پیش از انتشار این فایل بازداشت شد. خبر دستگیری بخشی هم یکروز بعد منتشر شد.
امیرحسین بهبودی، نویسنده و زندانی سیاسی پیشین در گفتوگوی بالا اقدام بخشی برای افشاگری علیه شکنجه را «کمنظیر» توصیف میکند.
بهبودی خود روایت میکند که چگونه در نخستین دهه حکمرانی جمهوری اسلامی برای واداشتن زندانی سیاسی به اعتراف تلویزیونی او را شکنجه میکردند: «به تخت شلاق میبستند و میزدند تا [اعتراف اجباری را] قبول کنی. نه حرفی از تعداد ضربات [شلاق] است، نه از زماناش، و نه حکم مشخصی وجود دارد».
بهبودی که به خاطر رابطه با سازمان فدائیان خلق (اکثریت) حدود شش سال محبوس بود، وظیفه فعالان خارج از کشور را حمایت از کارزار لغو شکنجه با روایت مستند شکنجههای رخداده در زندان و دورماندن از انتشار خبرهای کذب و اغراقشده میداند.
امیرحسین بهبودی از جانبهدربردگان قتل عام زندانیان سیاسی در تابستان ۶۷ است. او کتاب خاطراتش از زندان را با نام «یه جنگل ستاره» چند سال پیش منتشر کرد.
خواهان لغو مجازات اعدام و کشتار انسانها به هر شکلی هستیم.
خواهان آزادی فوری و بی قید و شرط تمامی زندانیان سیاسی و عقیدتی هستیم.
خواهان محاکمه عادلانه و علنی آمران و عاملان تمامی جنایت های صورت گرفته توسط حکومت جمهوری اسلامی از ابتدای تشکیل آن هستیم.
مادران پارک لاله ایران، حرکتی جوان و نوپاست و تلاش میکند در ادامه روند خود «صدایی» همراه با «جنبش دادخواهی مادران و خانوادههای آسیبدیدهی ایرانی» باشد. این حرکت مستقل و دادخواهانه که از تلاشگَران عرصه دادخواهی و فعالان اجتماعی تشکیل شده است، از تیرماه 1388، با فراخوان تعدادی از زنانِ دادخواه در اعتراض به کشتن و مجروح و زندانی کردن مردمی که برای حداقل خواست انسانی خود به خیابان آمده بودند، در پارک لاله تهران شکل گرفت.
این حرکتِ دادخواهانه، در مسیر حرکت خود، سه خواست حداقلی و مشخص زیر را تعریف کرد:
- آزادی زندانیان سیاسی و عقیدتی،
- لغو مجازات اعدام،
- محاکمه و مجازات آمران و عاملان همه جنایتهای صورت گرفته در جمهوری اسلامی در دادگاهی علنی و عادلانه.
در طی این مدت نیز همواره در کنار و در پیوند با خانوادهها، در راستای تحقق این سه خواسته حرکت کرده است. این حرکت خودجوش و دادخواهانه به هیچ فرد، گروه و سازمان سیاسی داخلی و خارجی وابستگی ندارد و همچنین با افراد و گروههای وابسته به حکومت مرزبندی دارد.
ما همچنین اعتقاد داریم برای رسیدن به سه خواست حداقلی خود، باید در جهت رسیدن به آزادی بیان و اندیشه، رفع هر گونه تبعیض و جدایی دین از حکومتنیز تلاش کنیم، زیرا علت اصلی این بیعدالتیها را در ساختار حکومت و قوانین آزادی ستیز و تبعیضآمیز جمهوری اسلامی میدانیم.
اخبار منتخب دیگر رسانه ها
موج بلند حملات شیمیایی به مدارس ایران همزمان با اعتراضات در مقابل آموزش و پرورش/
تداوم حملات شیمیایی به مدارس-شورای هماهنگی تشکلهای صنفی معلمان از کشته شدن یک دانشآموز دختر به دلیل حملات شیمایی خبر داد/
جمهوری اسلامی امیرعلی موسی کاظمی دو ساله را هم کشت/
حمایت اتحادیه آزاد کارگران ایران و گروه اتحاد بازنشستگان از فراخوان تجمع شورای هماهنگی تشکل های فرهنگیان
فراخوان شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران/
فراخوان های دانشجویان برای تجمعات در شنبه ۱۳ اسفند/
دانش آموزانانقلابی تهران: حمله عمدی و شیمیایی به دانشآموزان را پاسخ دهیم/
شورای بازنشستگان ایران: اعلام حمایت از فراخوان های ۱۳ و ۱۶ اسفند
سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه: حمله شیمیایی به دانش آموزان دختر جنایت است؛ حمایت از فراخوان ۱۶ اسفند/
همپیمانیِ بیش از ۵۰۰ خانواده دادخواه و کنشگر مدنی با پیمان دادخواهی
از حدود یک ماه پیش هیچ اطلاعی از وضعیت اکبر و مرتضی حمزه حسینی در دست نیست
از کابل تا تهران ــ چه اطلاعاتی از مسمومیتهای سریالی در افغانستان دستگیرمان میشود؟
0 نظر