منصوره بهکیش را آزاد کنید

با کمال تاسف با خبر شدیم که زنی شجاع وصبور را در روز 22 خرداد بازداشت کرده اند، 22 خرداد یادآور روزیست که مردم ایران با شرکت میلیونی خود در انتخابات 88، اعتراض خود را به حاکمیت موجود نشان داده و با امید برای زندگی بهتردر صفهای طویل صندوق های رأی ایستادند.

اما حاکمان که می دانستند اگر به قانون اجازه حکومت دهند به زودی رفتنی خواهند بود، نه تنها مزورانه حضور گسترده مردم را در امر " انتخابات" به نفع خود تبلیغ کردند بلکه در مقابل بهت مردم، نام کسی را از صندوق های رای بیرون کشیدند که مردم علیه او حضور یافته بودند.

گرچه سرکوب وحشیانه حکومت کودتا، اعدام و شکنجه و زندان، ظاهراً توانست تظاهرات اعتراضی گسترده مردم را برای مدتی از صحنه خیابانها دور نگه دارد، اما مردمی که هرروزفقیرتر می شوند، مردمی که هرروزشاهد افزون تر شدن خیل بیکاران و محرومان هستند، مردمی که جوانانشان را به جای اشتغال به کار و تحصیل، پشت میله های زندان، آواره و پناهنده و یا گرفتار در دام اعتیاد، می بینند، تنها آتش زیرخاکسترند و نشان داده اند که جنبش باز ایستادنی نیست؛ و همچنان پیگیر بدنبال خواسته های آزادی و برابری طلبانه خود هستند.

اینک باز در 22 خرداد پاسخ مردمی که در آرام ترین شکل ممکن، از طریق راهپیمایی سکوت، حضور خود را به نمایش می گذارند، بازداشت است و حبس.

در کنار آن حتی از دستگیری بسیاری رهگذران ساده نیز خودداری نمی کنند. به راستی که با دیدن آن همه تدارکات نظامی برای خفه کردن کوچکترین حرکت مردمی، این سوال در ذهن باقی می ماند که چرا دارایی نداشته مردم این چنین باید توسط حکومتیان به تاراج رفته و صرف سرکوب آنان شود؟

در چنین فضایی بود که منصوره بهکیش نیز به همراه بسیاری دیگر، که گروه گروه به درون وَن های نظامی کشانده شدند، اینک در بازداشتگاه اوین به سر می برد.

منصوره را اگربشناسید می دانید که او چنان ایستاده و محکم است که حتی سرو درمقابل مقاومت او خجل خواهد شد.

اگریزیدیان درصحرای کربلا حسین وخانواده اش راکشتند؛ ولی زینب توانست خطابه برعلیه یزید بخواند.

اما به منصوره بهکیش اجازه ندادند حتی درخیابان راه برود. هیچ میدانید که او6 تن از نزدیک ترین عزیزانش را درراه آزادی ازدست داده است و همچنان استوارایستاده است.

آن هم در دوران سیاهی که هیچکس مسولیت مشارکت درآن فجایع دهشتناک تاریخ را قبول نمی کند وهمه از توضیح و روشنگری آن فجایع، شانه خالی می کنند.

منصوره زنی است با قلبی بزرگ و مهربان. اگرچه دلی پردرد دارد و تنها غمگسارمادرپیرش که داغ شش فرزندش او را بیمار کرده را بر دوش می کشد، ولی لحظه ای خنده ازلبانش دور نمی شود.

درمیان دوستان وآشنایان غمخوارهمه است،نه تنها برای مادر خود، بلکه غمخوار تمامی مادرانی است که عزیزان خود را به ناحق از دست داده اند.

ما مادران پارک لاله ضمن اینکه خواستار آزادی فوری و بدون قید و شرط منصوره بهکیش هستیم. بار دیگر بر خواسته های همیشگی خود، آزادی کلیه زندانیان سیاسی- عقیدتی، لغو احکام اعدام، و محاکمه و مجازات آمرین و عاملین کشتارهای 32 سال حکومت جمهوری اسلامی اصرار می ورزیم.