شکنجه‌های ساواک و تاریخ ناتمام دادخواهی - گفت‌وگو با منیره برادران

انتشار تصویری تازه از پرویز ثابتی، یکی از بلند پایه‌ترین مقام‌های ساواک، در جریان تظاهرات همبستگی با معترضان در ایران که در تاریخ ۲۳ بهمن ۱۴۰۱ در لس‌آنجلیس برگزار شده بود، با واکنش‌های گسترده‌ای از جانب افکار عمومی همراه شد. 

پرویز ثابتی، مسئول اداره سوم ساواک و رئیس ساواک تهران در دوران حکومت محمدرضا شاه پهلوی بود.

پردیس ثابتی، دختر پرویز ثابتی این عکس را از پدر ۸۶ ساله خود با استفاده از هشتگ «زن، زندگی، آزادی» در حساب کاربری خود در شبکه‌های اجتماعی منتشر کرد.

انتشار عکس پرویز ثابتی که طی ۴۴ سال گذشته به ندرت از او عکسی منتشر شده بود و همچنین مصاحبه‌های اندکی به صورت صوتی انجام داده است، با واکنش‌های گسترده مخالفان، شامل زندانیان سیاسی دوران شاه و هم‌زمان نیز مورد استقبال هواداران سلطنت قرار گرفت.

در این میان روایت‌های ناتمامی از شکنجه‌های ساواک مجددا سر برآورد و تعدادی از فعالان و زندانیان سیاسی دوران حکومت شاه، با انتشار دادخواستی، شکنجه‌های ساواک و کسی چون پرویز ثابتی را موضوعی شاخص برای  داد‌خواهی دانستند و از «همه دادخواهان، وجدان‌های بیدار و از همه‌ کسانی که با نفس شکنجه و سرکوب و تبعیض و اعدام مخالف‌اند»، خواستار حمایت از این دادخواست جهت محاکمه پرویز ثابتی شدند.

زمانه در همین رابطه با منیره برادران، از تهیه‌کنندگان این دادخواست و از فعالان سیاسی دوران شاه در رابطه با اهمیت دادخواهی و ضرورت مخالفت با شکنجه تحت هر عنوانی گفت‌وگو کرده است.

◼️گفت‌وگوی زمانه با منیره برادران را بشنوید:

پرسشی که بعد از انتشار عکس‌های پرویز ثابتی به میان آمد، این بود که چرا قربانیان شکنجه و زندان به دست ساواک، در تمام این سال‌ها دادخواهی نکرده بودند؟

منیره برادران به زمانه می‌گوید بعد از انقلاب اسلامی، حکومت جدید برخی از عوامل ساواک را دادگاهی و اعدام می‌کنند، نه بر پایه دادخواهی عادلانه در جهت کمک به روشن شدن حقیقت، بلکه بر پایه انتقام بود و به همین جهت بسیاری از قربانیان شکنجه‌های ساواک، خود را در آنچه که در دادگاه‌های انقلاب اسلامی گذشت سهیم ندیدند. او می‌گوید همین موضوع موجب شد فرصت و امکان روایت‌گری و دادخواهی برای قربانیان فراهم نشود.

منیره برادران از دیگر دلایل به تعویق افتادن دادخواهیِ قربانیان شکنجه‌های ساواک را سرکوب شدید حکومت اسلامی علیه مخالفان سیاسی می‌داند.

بر پایه این دلایل منیره برادران معتقد است دادخواهیِ زندانیان سیاسی دوران شاه ناتمام مانده است.