معلمی آمیزه ای از زوایای گره خورده در تار و پود هنر، تخصص و تعهد است. تخصصی نضج یافته از تلاش بزرگ مردانی همچون اسماعیل عبدی که تعالی جایگاه معلمی مشحون از خدمات، مطالبه گری ها و عدالت خواهی های آنهاست
بزرگانی که نگاه نافذ و اندیشه ی والایشان سرو اعتماد و اطمینان را در بطن بلند آوازه ی تلاش برای عدالت خواهی در پهنه ی ایران زمین افراشته است.
بدون شک هیچ شخصیتی به اندازه ی معلم، نقش موثری در سازندگی فردای روشن آینده سازان میهن عزیزمان ندارد؛ زیرا معلمان معماران اندیشه، منش و شخصیت نسل آینده ی هر کشور هستند.
بی تردید تنها همت بلند و کریمانه و مجاهدت های عاشقانه و انسان ساز معلمان شریف و بزرگوار است که جام شیفتگان ادب را لبریز از مهر و ایمان می سازد.
فرهنگیان ایران بر اساس دلسوزی، تعهد و مسئولیت پذیری نسبت به آینده ی فرزندان این آب و خاک و همچنین با اتکا به اصول ۲۶، ۲۷، ۳۰ و… قانون اساسی برای بهبود وضعیت آموزش و پرورش کشور، رفع تبعیض ها با اقداماتی کاملا صنفی به نقد عملکرد مسئولان می پردازند.
علی رغم تلاش برای توسعه آموزش و پرورش توسط معلمینی دلسوز و فرهیخته همچون: آقای اسماعیل عبدی؛ بخش هایی از حاکمیت کماکان با اعمال سلایق غیر قانونی و گاه فراقانونی، همواره با پیش کشیدن مسائلی همچون امنیت ملی، تشویش اذهان عمومی، تبانی و…نسبت دادن این پیامدهای ناروا به اقدامات حق طلبانه و مسالمت جویانه ی فعالان سیاسی، مدنی، صنفی، روزنامه نگاران، جامعه ی کارگری، فعالان زن و دانشجویی و… در صدد خفه کردن این صداها برآمده اند و با دادن احکام سنگین، تمامی راه های مصلحانه و مسالمت آمیز را مسدود و یا نابارور کرده اند.
این بار نیز تیغ تیز نا عدالتی و بی تدبیری بخشی از دستگاه قضایی متوجه معلم خوشنام و با انگیزه در عرصه ی تعلیم و تربیت، جناب آقای عبدی شده است و بر خلاف اتمام محکومیت ۵ ساله، هنوز بستر رهایی ایشان از بند و زندان فراهم نشده و کماکان در حبس به سر می برند.
حاکمان ایران و مسئولان قضایی ایران در شرایط تنگدستی افزون و فقر دامن گستر مردم از یکسو و اختلاس ها و غارتگری های بی حد و حصر دست اندرکاران حکومتی به جای پیدا کردن راه حلی برای این همه شکاف طبقاتی و تبعیض و بی عدالتی در حق مردم رنجور ایران،تیغ قضا را به سمت عدالت طلبانی گرفته اند که جز به نیک خواهی ایرانیان و اقبال بلند آنها،به چیز دیگری اندیشه نمی کنند. این حجم از عداوت با کنشگران صنفی که همه آمالشان آموزش بهتر و رایگان و ساختن آموزش و پرورشی مترقی و توسعه یافته برای ایرانی زیبا و آباد و آزاد است، آیا با حداقلی ترین، معیار حقوقی،عرفی،اخلاقی و حتی ارتدوکس ترین قرائت فقهی سازگاری دارد؟
شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران ضمن محکوم کردن هرگونه برخورد امنیتی و قضایی با فعالان صنفی/مدنی؛ خواهان آزادی همه ی زندانیان اعم از روزنامه نگاران، نویسندگان، کارگران، فعالین زنان و… به ویژه آقای اسماعیل عبدی که دچار فشار حداکثری ” زندان در زندان” شده است. انتظار می رود وزیر آموزش و پرورش و مقامات قضایی همه هم خود را به کار بندند تا هرچه زودتر ظلم مضاعف رفته بر عبدی پایان پذیرد.
شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران به مقامات قضایی و حکومتی هشدار می دهد، چنانچه ایشان تا ابتدای اردیبهشت ۱۴۰۰ بدون قید و شرط آزاد نشوند؛ شورای هماهنگی و تشکل های صنفی از هر نوع تلاش و اقدام عملی و تجمع حمایتی تا آزادی وی فروگذار نخواهد کرد و مسئولیت هر گونه پیش آمدی را پیشاپیش متوجه کل حاکمیت و در راس آن دستگاه قضایی می داند.
خواهان لغو مجازات اعدام و کشتار انسانها به هر شکلی هستیم.
خواهان آزادی فوری و بی قید و شرط تمامی زندانیان سیاسی و عقیدتی هستیم.
خواهان محاکمه عادلانه و علنی آمران و عاملان تمامی جنایت های صورت گرفته توسط حکومت جمهوری اسلامی از ابتدای تشکیل آن هستیم.
مادران پارک لاله ایران، حرکتی جوان و نوپاست و تلاش می‌کند در ادامه روند خود «صدایی» همراه با «جنبش دادخواهی مادران و خانواده‌های آسیب‌دیده‌ی ایرانی» باشد. این حرکت مستقل و دادخواهانه که از تلاش‌گَران عرصه دادخواهی و فعالان اجتماعی تشکیل شده است، از تیرماه 1388، با فراخوان تعدادی از زنانِ دادخواه در اعتراض به کشتن و مجروح و زندانی کردن مردمی که برای حداقل خواست انسانی خود به خیابان آمده بودند، در پارک لاله تهران شکل گرفت.
این حرکتِ دادخواهانه، در مسیر حرکت خود، سه خواست حداقلی و مشخص زیر را تعریف کرد:
- آزادی زندانیان سیاسی و عقیدتی،
- لغو مجازات اعدام،
- محاکمه و مجازات آمران و عاملان همه جنایت‌های صورت گرفته در جمهوری اسلامی در دادگاهی علنی و عادلانه.
در طی این مدت نیز همواره در کنار و در پیوند با خانواده‌ها، در راستای تحقق این سه خواسته حرکت کرده است. این حرکت خودجوش و دادخواهانه به هیچ فرد، گروه و سازمان سیاسی داخلی و خارجی وابستگی ندارد و همچنین با افراد و گروه‌های وابسته به حکومت مرزبندی دارد.
ما همچنین اعتقاد داریم برای رسیدن به سه خواست حداقلی خود، باید در جهت رسیدن به آزادی بیان و اندیشه، رفع هر گونه تبعیض و جدایی دین از حکومتنیز تلاش کنیم، زیرا علت اصلی این بی‌عدالتی‌ها را در ساختار حکومت و قوانین آزادی ستیز و تبعیض‌آمیز جمهوری اسلامی می‌دانیم.
اخبار منتخب دیگر رسانه ها
شش کارگر محبوس در معدن طرزه دامغان کشته شدند
مرگ مشکوک حسن جوجهگلوانی، زندانی سیاسی کُرد چند ماه پس از آزادی از زندان اردبیل/
بیخبری و افزایش نگرانی از وضعیت جلوه جواهری و فروغ سمیعنیا، با گذشت ۱۸ روز از بازداشت آنها/
آثار کبودی بر تن نازیلا معروفیان؛ «نگذارید او را از بین ببرند»/
بهاره هدایت با انتشار یک نامه دست به اعتصاب غذا زد/
«پروندهسازی» جدید علیه جعفر ابراهیمی، معلم زندانی
و انتقال «۱۲ زندانی سیاسی» از اوین به زندان قزلحصار طی یک روز/
مادر یوسفی، مادر دیگری از مادران خاوران، جهان ما را گذاشت و گذشت/
اطلاعیه نهادهای چپ و دمکراتیک!: دعوت به وسیعترین همکاری ها در خارج کشور در آستانه اولین سالگرد جنبش “زن زندگی آزادی” و قتل عمد ژینا!/
تجمعات و راهپیمایی بازنشستگان در بیش از ۱۵ استان کشور؛ تداوم اعتصاب در ماشین سازی اراک/
روزانه شش کارگر بر اثر حوادث کار جان خود را از دست می دهند/
استاد اخراجی شریف رییس کمیته المپیاد جهانی کامپیوتر شد
گکاوه گوهرین درگذشت
به یاد مادر شریفی، مادر معینی، پدر پورحبیب، پروانه میلانی و امیرالله ناربانی که از میان ما رفتند.
0 نظر