سی و پنج روز؛ گزارشی از آخرین وضعیت زندانیان سیاسی اعتصابی در رجایی شهر کرج

برگرفته از سایت هرانا

زندانیان سیاسی محبوس در زندان رجایی شهر کرج که ۵۳ تن برآورد می شوند در اوایل مردادماه به بندی امنیتی و تازه منتقل شدند. در این بند که حتی سرویس های بهداشتی آن نیز مجهز به دوربین های مداربسته است محرومیت های کم سابقه ای به زندانیان تحمیل شده. وضعیت حاصله زندانیان سیاسی را به اعتراض وادار ساخته است. هم اکنون تعداد زیادی زندانی در این سالن در شرایط بغرنجی سی و پنجمین روز از اعتصاب غذای اعتراضی خود را پشت سر می گذراند. پیگیری خانواده های این زندانیان نیز راه به جایی نبرده است.
به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، صبح روز هشتم مردادماه با حضور پرشمار گارد زندان، بدون اطلاع قبلی ۵۳ زندانی سیاسی-امنیتی محبوس در سالن ۱۲ زندان رجایی شهر کرج به محلی که از قبل مدتها توسط نیروهای امنیتی در حال ساخت و توسعه بود منتقل شدند. این محل مجهز به تعداد زیادی دوربین مداربسته و دستگاههای نظارتی است و همینطور دارای حفاظهایی است که آن را از باقی قسمتهای زندان جدا می کند. زندانیان سیاسی محبوس در این محل از زمان انتقال دست به اعتراض و بعضا اعتصاب زده اند.
خانواده های این زندانیان نیز در سایه نگرانی از سرنوشت بستگان خود به زعم خود در روزهای اخیر جهت پیگیری و حل مشکل به مراجع قضایی که قاعدتا در این مسئله دارای وظیفه هستند مراجعه کردند اما این مراجعات راه به جایی نبرد.
یکی از افرادی که در این پیگیری های مشترک با خانواده ها همراه بود به گزارشگر هرانا گفت “دادستانی مسئولیت را متوجه اداره زندانها می کند و اداره زندانها اقداماتش را منتسب به دستور دادستانی می کند و بدین نحو از مسئولیت پذیری شانه خالی می کنند.”

همزمان از زندان گزارش می رسد زندانیان به اعتصاب غذای اعتراضی خود ادامه می دهند. در حال حاضر هویت ۱۷ تن از زندانیانی که در اعتصاب غذا به سر می برند توسط هرانا احراز شده است از جمله؛ سعید شیرزاد، ابراهیم فیروزی، سعید ماسوری، امیر قاضیانی، شاهین ذوقی تبار، ابولقاسم فولادوند، وحید صیاد نصیری، محمد امیرخیزی، محمدعلی (پیروز) منصوری، جعفر (شاهین) اقدامی، رضا اکبری منفرد، پیام شکیبا، مجید اسدی، حسن صادقی، محمد نظری، حمید بابایی و رضا شهابی.

در بین اعتصاب کنندگان محمدنظری و رضا شهابی رسیدگی به وضعیت حقوقی پرونده خود را نیز علاوه بر اعتراض به محیط بند جدید مطالبه می کنند.
گفته می شود تعداد اعتصاب کنندگان بیش از این افراد بوده که در چند مورد با درخواست سایر زندانیان به دلایلی از جمله مشکلات پزشکی به اعتصاب خود پایان داده اند. از جمله این زندانیان سعید پورحیدر است که اعتصاب خود را به دلیل مصرف داروی قلبی به روزه تغییر داده است.
هر چند به دلیل محدودیت های اعمالی شدید و تلاش نیروهای امنیتی برای جلوگیری از انتشار اخبار از وضعیت این زندانیان احتمال اینکه تعداد زندانیان اعتصابی بیش از این تعداد و اسامی باشد منتفی نیست.
در مورد وضعیت سلامتی زندانیان اعتصابی نیز خبر میرسد در روزهای اخیر جند تن از زندانیان از جمله سعید ماسوری دچار خونریزی دستگاه گوارشی شدند.
این در حالی است که مسئولان زندان تاکنون حاضر نشده اند نامه های رسمی زندانیان در خصوص اعلام اعتصاب غذا را از آنان دریافت و در سیستم اداری زندان ثبت کنند.
همچنین باید اشاره کرد ابوالقاسم فولادوند یکی از زندانیان اعتصابی به دلایل نامعلومی تا مورخ ۱۲ مهرماه از ملاقات با خانواده محروم شده است.
علاوه بر آقای فولادوند، امیر قاضیانی، یکی دیگر از زندانیان اعتصابی به اتهام تخریب تجهیزات نظارتی درون بند (دستگاههای شنود و دوربین) از ملاقات با خانواده خود تا اعلام ثانوی محروم شده است.
دیگر زندانی که جزییاتی از وضعیت سلامتی او بدست آمده است، شاهین ذوقی تبار است که گفته میشود با ۱۲ کیلوگرم کاهش وزن روبرو است.
محمدنظری زندانی که از مشکلات قلبی رنج می برد و اکنون بیست و چهارمین سال از حبس ابد خود را سپری می کند دیگر زندانی اعتصابی است که وضع او بسیار نامناسب گزارش می شود.
همسر رضا شهابی نیز پس از ملاقات با همسر خود گفت که “رضا دچار بی حسی در نیمه چپ بدن بخصوص انگشتان دست شده است. دردشدید سر و کمر دارد با اینحال رسیدگی صورت نمی گیرد.”
دکتر کریمی مسئول بهداری زندان رجایی شهر کرج به زندانیان اعتصابی گفته است رسیدگی زیاد و مستمری از این بهداری ساخته نیست چرا که اعتصاب این زندانیان در سیستم زندان ثبت نشده است که امکان چک آپ روزانه برای آنان فراهم باشد.
روز گذشته اسما جهانگیر، گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد در مورد ایران با صدور بیانیه ای که به تایید دو تن دیگر از گزارشگران این سازمان رسیده است نسبت به وقایع زندان رجایی شهر کرج واکنش نشان داد. خانم جهانگیر ضمن ابراز نگرانی عمیق از وضعیت زندانیان اعتصابی و بدرفتاری با آنان خواستار اقدام سریع دولت در مذاکره با زندانیان بر اساس احترام به شان انسانی آنان شده است.
لازم به یادآوری است  روز دوشنبه مورخ ۸ مردادماه بعد از انتقال زندانیان سیاسی به هواخوری پس از تفتیش توام با ضرب و شتم زندانیان، بدون اجازه برداشتن شخصی ترین وسایل از جمله داروها، آنان را به سالن ۱۰ که از مدتها قبل تحت نظارت نیروهای امنیتی در حال ساخت بود منتقل کردند.
۱۰ نفر از معترضان به این انتقال به سلول انفرادی برده شدند اما ۴ تن از آنان پس از چند ساعت به سالن ۱۰ بازگشتند، و ۶ نفر دیگر از چمله حسن صادقی، سعید ماسوری، رضا اکبری منفرد، امیر قاضیانی، ابوالقاسم فولادوند و جعفر اقدامی برای چند هفته تا پیش از انتقال مجدد به سالن ۱۰ در سلول انفرادی ماندند.
تعداد اعتصاب کنندگان در مرحله اول تا ۲۲ زندانی گزارش شد با اینحال به دلایل مختلفی به خصوص وضعیت نامساعد جسمی بعضی از زندانیان، تعداد این افراد کاهش پیدا کرد.
یک منبع آگاه دیگر از آخرین وضعیت زندانیان این سالن که نخواست نامش فاش شود به گزارشگر هرانا توضیح داد “تنها یک عدد کولر که آن هم بواسطه خود زندانیان تامین شده در چنین بند بزرگ و پر جمعیتی کار می کند که عملا هیچ تاثیری در کاهش دمای گرم و خشک بند ندارد. زندان از داشتن تخت کافی محرومند و دسترسی به اب آشامیدنی تصفیه شده ندارند. در روزهای اخیر یک یخچال و فریزر که مملو از غذاهای فاسد شده به دلیل خاموشی بود به زندانیان تحویل داده شد که عملا برای چنین تعداد زیادی زندانی مشکل گشا نیست“
این منبع در مورد وضعیت سلامتی این زندانیان توضیح داد “حال عمومی افرادی که از کهولت سن رنج می برند مناسب گزارش نمی شود. داروهای بعضی از زندانیان هنوز به آنان تحویل داده نشده و رسیدگی پزشکی به بیماران در کمترین حد وجود دارد.”

وی تاکید کرد “برخلاف آیین نامه سازمان زندانها و اصول شهروندی حتی جایی برای تعویض لباس که از دید دوربین های مداربسته سالن محفوظ بماند وجود ندارد. در واقع هیچ حریم شخصی برای آنان قابل تصور نیست.”

این منبع نزدیک به زندانیان سالن ۱۰ تاکید کرد برخی از وسایل زندانیان در سالن قبل جا مانده یا مورد تخریب قرار گرفته است از جمله یخچال ها، تلویزیون، کولر، ظروف غذا و دستگاه تصفیه آب که نبود آن مشکلات زندانیان را چند برابر کرده است.
از دیگر مشکلات اخیر این زندانیان علاوه بر عدم اجازه تماس تلفنی با خانواده و وکیل محدودیت در ملاقات ها است. بخصوص زندانیانی که همسران یا اعضای خانواده دیگری در زندان اوین دارند و پیشتر بصورت منظم از امکان ملاقات بین زندانیان برخوردار بودند از این امکان محروم شده اند.

گفته می شود محمد مردانی، رئیس این زندان نقش اصلی در جابه جایی و اعمال فشار بر زندانیان سیاسی-امنیتی این زندان را بر عهده داشته، هر چند مدعی شده این عمل به دستور مقامات قضایی صورت گرفته است.

با اینحال در پی مراجعه نمایندگان دادستان برای بررسی موضوع وی مدعی شد چنین دستوری از سوی نهاد قضایی صادر نشده و حتی دستور انتقال ۲۰ روزه افراد به سلول انفرادی تنها با تصمیم محمد مردانی و بدون اطلاع شورای انضباطی زندان یا مسئولان دادستانی گرفته شده است.

سالن ۱۰ زندان رجایی شهر کرج (اندرزگاه ۴) بعنوان محل جدید نگهداری زندانیان سیاسی-امینی در زندان رجایی شهر کرج پیش تر محل نگهداری جمعی از زندانیان اهل سنت بود که سال گذشته بصورت دسته جمعی در این زندان اعدام شدند.
پس از اعدام این زندانیان و متروک ماندن این سالن با دستور و نظارت نهادهای امنیتی این محل مورد بازسازی و توسعه از منظر امنیتی قرار گرفت.
تغییر ساختار این سالن با جوش دادن درب ها، اضافه کردن دوربین های مداربسته به هر اتاق و حتی حمام ها و سرویس های بهداشتی و احتمالا در نظر گرفتن موارد دیگری از محدودسازی و مانیتور کردن تا ماه گذشته به طول انجامید.
گفته میشود حدود ۴۰ دوربین مدار بسته و احتمالا تعداد زیادی دستگاههای شنود در این محل تعبیه شده است. همچنین تمام منافذ این بند مانند پنجره ها جوشکاری و پوشانده شده اند.
بند مورد اشاره فاقد امکان تهویه هوا است و به دلیل عدم اجازه انتقال دستگاههای تصفیه آبی که زندانیان با هزینه خود تهیه کرده بودند زندانیان از دسترسی به آب آشامیدنی سالم محروم شده اند.
به زندانیان معترض گفته شده است این انتقال کم سابقه به دستور ریاست سازمان زندانهای کشور و به هدف جلوگیری از انتشار اخبار و گزارشات از این محل صورت گرفته است.
لازم به ذکر است زندانیان منتقل شده که ۵۳ نفر تخمین زده میشوند عمدتا از زندانیان شهرهای دیگر کشور هستند که بصورت تبعید به زندان رجایی شهر کرج که اساسا در تعریف سازمان زندانها متعلق به زندانیان خشن است منتقل شده اند. این زندانیان فارغ از اصل مسئله حبس، بعنوان تبعیدی رنجی مضاعف متحمل می شوند و اکنون نیز با انتقال به بندی امنیتی به مشکلات آنان اضافه می گردد. زندانیان سیاسی معترض معتقد هستند پس از محکومیت، تفاوتی بین آنان و سایر زندانیان وجود ندارد و لازم است حسب قوانین سازمان زندانها با همه به یک شکل برخورد شود.

Tags:

مادران پارک لاله ایران

خواهان لغو مجازات اعدام و کشتار انسانها به هر شکلی هستیم. خواهان آزادی فوری و بی قید و شرط تمامی زندانیان سیاسی و عقیدتی هستیم. خواهان محاکمه عادلانه و علنی آمران و عاملان تمامی جنایت های صورت گرفته توسط حکومت جمهوری اسلامی از ابتدای تشکیل آن هستیم.

0 نظر

دیدگاه تان را وارد کنید