ديدار جمعی از مادران پارك لاله با مادران كيانوش آسا و فرزاد کمانگر
|
عکس از آرشیو |
مادران پارک لاله - به مناسبت فرا رسيدن 18 تير، سالگرد اعتراض گسترده و مسالمت آميز دانشجويان و مخالفت با فضاي سانسور حاكم بر جامعه و در پي آن برخورد خشونت بار حاكميت با معترضين مسالمت جو و به خاك و خون كشيدن خوابگاه دانشجويان در سال 78 ، جعمي ازحامیان مادران پارک لاله به ديدار خانواده كيانوش آسا، دانشجوی نخبه و یکی از شهدای 25 خرداد 88 رفتند و مثل هميشه با استقبال گرم و صميمانه خانواده كيانوش روبرو شدند.
مادران، ساعاتي را در كنار هم و با هم، ياد و خاطره كيانوش را مرور كردند. ياد دانشجوي مسالمت جو و در عين حال معترضي كه وجود دهها قاب از عكس ها، بزرگداشت ها و موفقيت هاي علمي و تحصيلي كه در گوشه، گوشه منزل يافت مي شود؛ تحمل درد از دست دادنش را جانكاه تر مي سازد و پس از 2 سال نيز حضورش در جاي جاي منزل شايد بيش از هر عضو ديگري احساس مي شود.
قاب هايي كه از يادها و افتخارات كيانوش بر جاي مانده، فقط در خانه اش نيست كه خلاء وجود جواني ، دانشجويي، نخبه اي را كه به تقلب و دروغ و خفقان معترض بود، فرياد مي زند. حضور پر رنگ كيانوش ظاهرا در كل كرمانشاه احساس مي شود، تا جايي كه نيروهاي امنيتي بر آن شده اند بر سر خاك كيانوش دوربيني كار بگذارند تا هر كسي را كه براي گراميداشت ياد و خاطرش بر مزارش مي آيد شناسايي كنند.
در حالي كه پس از 2 سال ، هنوز قوه قضائيه جمهوري اسلامي و نيروهاي امنيتي بعنوان ضابطين قضايي، مسئولين مرگ كيانوش و كيانوش ها را به خانواده آنان و مردم معرفي نكرده اند. اين دوربين ها يادآور هراسي است از به ياد ماندن فرزندان به خاك و خون كشيده شده اين سرزمين در دل مسئولين قضايي و امنيتي، به عنوان مسئولان مستقيم پاسخ گويي به افكار عمومي.
يعني كساني كه بايد بيشترين دغدغه را نسبت به اين جنايات و پي گيري و معرفي عاملين داشته باشند، تمام تلاش و مساعي خود را به كار مي برند تا جنايات فراموش شوند. راستي اگر و فقط اگر يك چندم اين پيگيري و اراده موجود در به فراموشي سپردن اين جنايات، در پي گيري و كشف آن وجود مي داشت آيا تا كنون قاتلين و آمرين شناسايي و معرفي نشده بودند؟و از قتلها و اقدامات وحشیانه بعدی جلوگیری نمی شد؟
بي شرمي از اين بيشتر كه در دومين سالگرد كيانوش به جاي معرفي قاتل او به خانواده ومردم، دوربين هايي بر سر خاك او نصب شود؟ با اين تصور كه دوستدارانش به راحتي موفق نشوند به ديدارش بيايند و با او بگويند ميليون ها نفري كه در خيابان آزادي همراه او بودند هرگز فراموشش نخواهند كرد. از دردهاي مشترك هنوز درمان نشده و از پيشه كردن صبوري و درايت و در عين حال پايداري و استقامت، درست همان گونه كه كيانوش و كيانوش ها شروع كردند با او بگويند.
|
عکس از آرشیو |
مادران پارک لاله در ادامه ديدارشان به كامياران رفتند تا با مادر فرزاد كمانگر، معلم مهربان و اسطوره اي كودكان روستاهاي كامياران ديدار كنند. مادر دردمند ديگري كه از محل دفن جنازه فرزندش خبر ندارد و حتي حق گريستن بر مزار فرزند نيز از او دريغ شده است.
دايه سلطان مي گويد زماني كه به تهران رفتم تا حداقل جنازه فرزندم را تحويل بگيرم بعد از چند روز پي گيري و انتظار فرماندار كرمانشاه را آنجا ديدم، او به من قول داده بود دو، سه روز بعد كه اوضاع كمي آرام شد، خودش جنازه فرزاد را به من تحويل مي دهد. ولي بعد از چند روز كه از او جوياي جنازه شدم جواب داد: شما سني هستيد و به شما جنازه داده نمي شود. اگر جنازه را تحويلتان دهيم ، مراسم سوم، هفت و چهلم برگزار مي كنيد و آشوب به پا مي شود. به اين ترتيب اين بار از هراس حتي جنازه را هم تحويل ندادند.
از دايه سلطان مي پرسيم حداقل جنازه را به شما نشان دادند تا از اعدام فرزاد مطمئن گرديد ؟
ميگويد: نه، جنازه را به من نشان ندادند. پيش از اين براي اين كه فرزاد را بشكنند و به منظور شكنجه كردنش دو بار او را تا پاي دار برده و سپس برگرداندند و ناگهان مي پرسد: ممكن است فرزاد را اعدام نكرده باشند ؟
قطعا اين اولين باري نيست كه به اين موضوع فكر مي كند و بارها و بارها اين سوال را از خود پرسيده و جوابش هم مشخص است. وكيل فرزاد جنازه را ديد و به او اطمينان داد اين بار فرزاد را اعدام كردند . ولي مادر هر از چندگاهي و با هر سوالي دچار ترديد مي شود. چون خود جنازه را نديده است.
ماموران امنيتي كه حتي از جنازه فرزندان ايران نيز در هراسند ، به عبث براي جلوگيري از بزرگداشت خاطره هاي آنان بر سر خاكشان دوربين مي گذارند و يا حتي از تحويل جنازه خودداري مي كنند. غافل از اين كه :
هر كه را با خط سبزت سر سودا باشد / پاي از اين دايره بيرون ننهد تا باشد
به گريه ها و ناله هاي مادران و غم و درد سنگين نشسته بر سينه هاي خواهران و برادران كيانوش و فرزاد و كيانوش ها و فرزادها سوگند كه خون پاك و به نا حق ريخته شده اين بهترين فرزندان سرزمين مان دامان تان را خواهد گرفت .
ما ازتمام مادران ومردم آژادی خواه می پرسیم آیا شکنجه ای وحشتناک تر از این برای مادری دل سوخته سراغ دارید؟
یادشان گرامی و راه شان پر رهرو باد
۲۵ تیر ۱۳۹۰ ساعت ۲۱:۲۲
صدای تارتنبورکیانوش هنوزدرغروب دانشگاه علم وصنعت به گوش دوستانش میرسدوصدای آرام ومهربان فرزادمعلم آزاده کردستان رامیتوانی درکلاس درس ودشت زیبای کردستان که به شاگردانش درس پایداری میدهدوقصه ماهی ساه کوچولورابرایشان میگویدبشنوی درودبی پایان براین مردان وجوانانآزاده که اگرخودرفتندولی یادوخاطره شان تاایران هست سینه به سنه نقل میشود
۲۷ تیر ۱۳۹۰ ساعت ۴:۲۱
درود بر شما مادران عزادار که به دیدار خانواده ی شهدای راه آزادی می رید و به خوناوده هاشون تسلا می دید. خدا شما رو یاری کنه. مبارزه تا پیروزی!
V
۲۷ تیر ۱۳۹۰ ساعت ۲۱:۱۹
rohash shad va yadash gerami
۱ مرداد ۱۳۹۰ ساعت ۱۹:۲۳
درود بر شرافت زنان سرزمینم
درود بر شما مادران عزیز ودرود بر روح پاک فرزندان پاک سیرت وازاد اندیش شما